economic [ˌi:kəˈnɒmɪk] adj. эканамі́чны; гаспада́рчы;

economic growth/cooperation/reforms эканамі́чны рост/эканамі́чнае супрацо́ўніцтва/эканамі́чныя рэфо́рмы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

upturn​1 [ˈʌptɜ:n] n. (in) пад’ём, рост;

take an upturn пайсці́ ўго́ру (пра гандаль, эканоміку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Größe

f -, -n

1) велічыня́, паме́р; рост

in gánzer ~ — на ўве́сь рост

2) славу́тасць, славу́ты чалаве́к

3) ве́ліч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ка́мбій, ‑ю, м.

Тканка ў сцёблах і каранях голанасенных і двухдольных раслін, размешчаная паміж драўнінай і лубам (абумоўлівае рост у таўшчыню).

[Ад лац. cambium — абмен, змена.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузаабаро́т, ‑у, М ‑роце, м.

Колькасць грузаў, перавезеных транспартам за пэўны час. Грузаабарот чыгунак. Грузаабарот рачнога флоту. Унутраны грузаабарот. Рост грузаабароту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раскакаці́цца ’буйна разрасціся’ (Юрч.), раскакаці́ць ’выклікаць бурны рост’ (там жа). Сюды ж раскакаці́стый ’сукаваты, развесісты’ (Юрч. Фраз. 1). Гл. кокат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нані́зм

(ад гр. nannos = карлікавы)

ненармальна нізкі, карлікавы рост.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ро́шча ’гай’ (стаўб., Прышч. дыс.), ’малады бярэзнік’ (крыч., Яшк.), ’расліннасць’ (Гарэц., Стан.), ’гадаваны ўчастак лісцевага лесу каля населенага пункта’, ’гарадскі парк’ (рэч., слаўг., Яшк.), ’могілкі’ (маг., Яшк.); ’гародніна’ (Жыв. НС); ’працэс росту, рост, развіццё’ (Клім., Сцяц., Ян.; кобр., Нар. лекс.; брэсц., Жыв. сл.; Сл. Брэс., ТС), ’рост у вышыню’ (Скарбы), ’прарослае збожжа’ (Ян.). З прасл. *orst‑ja < *orsti > расці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wybujałość

ж.

1. буйны рост;

2. перан. празмернасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

святлофізіяло́гія, ‑і, ж.

Галіна фізіялогіі раслін, якая вывучае дзеянне натуральнага і штучнага святла на розныя фізіялагічныя працэсы (рост, фотасінтэз раслін і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)