узаемны абмен дзейнасцю (таварамі, паслугамі) паміж людзьмі, як правіла, на эквівалентнай аснове. Адбываецца непасрэдна ў вытв-сці (абмен вытв. дзейнасцю або загатоўкамі, паўфабрыкатамі) і ў форме абмену прадуктамі працы і паслугамі. З аднаго боку, абмен — састаўная ч.вытв. працэсу, з другога — адна з самаст. стадый грамадскага ўзнаўлення, якая спалучае вытв-сць з размеркаваннем і спажываннем.
Неабходнасць абмену абумоўлена грамадскім падзелам працы. У першабытным грамадстве звязаны з падзелам працы ўнутры абшчыны (абмен паміж абшчынамі быў выпадковы). З развіццём вытв-сці абмен набываў рэгулярны характар і асабліва пашырыўся з усталяваннем машыннай індустрыі. Са з’яўленнем грошай непасрэдны абмен тавараў (Т—Т) перарос у абарачэнне, але захаваўся ў вытв-сці, а таксама ў бартэрных здзелках (гл.Бартэр).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
заро́бакм.эк. Verdíenst m -es, Erwérb m -(e)s; Éinkommen n -s, - (даход); Lohn m -(e)s, Löhne, Gehált n -(e)s, Gehälter (зарплата);
выпадко́вы заро́бак Gelégenheitsverdienst m;
дзённы заро́бак Tágeslohn m;
пабо́чны заро́бак Nébenverdienst m;
2.мн.заро́бкі Lóhnarbeit f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
incidental
[,ɪnsɪˈdentəl]1.
adj.
1) малава́жны
incidental details — малава́жныя падрабя́знасьці
2) выпадко́вы
an incidental encounter with an old friend — выпадко́вая сустрэ́ча з стары́м ся́брам
3) пабо́чны (пра ко́шты, выда́ткі)
2.
n.
не́шта пабо́чнае, другара́днага значэ́ньня
•
- incidental to
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
casual[ˈkæʒuəl]adj.
1.выпадко́вы; часо́вы;
earn a living by casual labour зарабля́ць на жыццё выпадко́вай пра́цай;
a casual labourer падзёншчык
2. нядба́йны, неаха́йны;
be casual towards one’s dress не звярта́ць асаблі́вай ува́гі на сваю́ во́пратку
3. несур’ёзны; павярхо́ўны;
a casual glance мімалётны по́зірк
4. ненадзе́йны;
a casual person ненадзе́йны чалаве́к
5. непастая́нны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ура́, выкл.
1. Баявы вокліч у час атакі. — Ура! — закрычалі байцы і рынуліся ў бой./узнач.наз.Каля нямецкіх акопаў затрашчалі кулямёты, сталі часта лажыцца міны. Паднялося дружнае, напорыстае «ура».Мележ.На страсе хаты ўвесь час не змаўкаў кулямёт. Сярод гэтага гулу Коля чуў далёкае шматгалосае «ура!».Ставер.
2. Вокліч, які выражае захапленне, адабрэнне чаго‑н. Людзі кінуліся да Васіля Іванавіча, ледзь не заціснулі яго ў сваіх абдымках, падхапілі на рукі. — Родненькі! Дарагі! Ура партызанам!Лынькоў.— Пажар на Ўсходзе! Таварышы, ур-р-ра!Чарот./узнач.наз.Узляцелі ў вышыню пілоткі, Грымнула «ура!» — канец вайне.Смагаровіч.
•••
На ура — а) рашучай атакай з крыкамі «ура»; б) перан. з энтузіязмам, горача; в) перан. не падрыхтаваўшыся, спадзеючыся на выпадковы поспех.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
passing
[ˈpæsɪŋ]1.
adj.
1) міну́чы; нядо́ўгатрыва́лы
2) мімалётны; выпадко́вы
a passing fancy — мімалётнае захапле́ньне
3) перахо́дны
a passing mark — перахо́дная адзна́ка
2.
n.
1) міна́ньне n., адыхо́д, ад’е́зд -у m.
2) брод -у m.
3) сьмерць f.
•
- in passing
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
тушэ́
(фр. touché, ад toucher = чапаць, дакранацца)
1) спосаб дотыку да клавішаў пры ігры на фартэпіяна, які ўплывае на афарбоўку і выразнасць гучання інструмента ў розных выканаўцаў;
2) сп. дотык барца абедзвюма лапаткамі да дывана, які абазначае паражэнне;
3) сп. укол (удар) у фехтаванні;
4) выпадковы дотык да шара, які лічыцца за ўдар у гульні на більярдзе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
incident
[ˈɪnsɪdənt]1.
n.
1) здарэ́ньне n., інцыдэ́нт -у m., вы́падак -ку m.
2) эпізо́д -у m.; сцэ́на f., фрагмэ́нт -а m.
2.
adj.
1) уласьці́вы; выпадко́вы
2) які́ па́дае
rays of light incident upon a mirror — про́мні сьвятла́, які́я па́даюць на люстэ́рка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
moment
[ˈmoʊmənt]
n.
1) мо́мант -у m.; хвілі́на, хвілі́нка f.
in a moment — за хвілі́нку
One moment, please — Адну́ хвілі́нку, калі́ ла́ска
2) чалаве́к на ча́се
ally of the moment — выпадко́вы саю́зьнік
3) ва́жнасьць f., значэ́ньне n.
a matter of moment — ва́жная спра́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
chance
[tʃæns]1.
n.
1) наго́да f., шанс, ша́нец -цу m.
it’s his last chance — Гэ́та яго́ны апо́шні ша́нец
2) магчы́масьць, праўдападо́бнасьць f.
3) лёс -у m., уда́ча f., шча́сьце n.
4) здарэ́ньне n., вы́падак -ку m.
5) ры́зыка f., аза́рт -у m.
to take a chance — рызыкава́ць
2.
v.
1) зда́рыцца выпадко́ва
I chanced to meet an old friend today — Я выпадко́ва спатка́ў сёньня старо́га ся́бру
2) выпадко́ва даве́дацца
He chanced to know — Ён выпадко́ва даве́даўся
3.
adj.
выпадко́вы
a chance visit — выпадко́вы візы́т
•
- by chance
- chance upon
- on the chance
- stand a chance
- the chances are
- the main chance
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)