incident

[ˈɪnsɪdənt]

1.

n.

1) здарэ́ньне n., інцыдэ́нт -у m., вы́падак -ку m.

2) эпізо́д -у m.; сцэ́на f., фрагмэ́нт -а m.

2.

adj.

1) уласьці́вы; выпадко́вы

2) які́ па́дае

rays of light incident upon a mirror — про́мні сьвятла́, які́я па́даюць на люстэ́рка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)