Verbum

хі́пі, нескл.; адз. няма.

Прадстаўнікі моладзі ў капіталістычных краінах, якія адмаўляюць існуючыя маральныя асновы, грамадскія нормы паводзін і вядуць валацужніцкае жыццё. // Пра чалавека, які вядзе сябе экстравагантна, знарок прэтэнцыёзна, не так, як іншыя, апранаецца.

хірама́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто займаецца хірамантыяй. Хірамант на кіеўскім вакзале Мне прарочыў чорную журбу. Гаўрусёў.

хірама́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да хірамант.

хірама́нтыя, ‑і, ж.

Варажба па лініях і абрысах далоні, якая, па забабонных уяўленнях, дазваляе вызначыць характар чалавека, прадказаць яго будучыню.

[Грэч. cheir — рука і mantéia — гаданне.]

хіру́рг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст у галіне хірургіі.

хірургі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хірургіі. Хірургічная клініка. Хірургічная практыка. // Які выкарыстоўваецца пры аперацыях. Хірургічныя нажніцы. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе хірургіі. Хірургічная аперацыя. □ Марыя Хведараўна зразумела ўжо, што тут неабходна хірургічнае ўмяшанне. Марціновіч.

хірургі́я, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая ажыццяўляе лячэнне хвароб аперацыйным шляхам.

[Грэч. cheir — рука і érgon — работа.]

хісну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Аднакр. да хістацца (у 1–3 знач.).

хісну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да хістаць.

хіста́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хістання (у 1 знач.). Хістальны рух.