Verbum

балетма́йстар, ‑тра, м.

Пастаноўшчык танцаў у балеце. // Выкладчык балетных танцаў у харэаграфічных навучальных установах.

[Ням. Balletmeister.]

балетма́йстарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да балетмайстра, належыць балетмайстру.

бале́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да балета. Балетнае мастацтва. Балетная школа.

бале́ць, ‑ліць; незак.

1. Выклікаць адчуванне фізічнага болю (пра якую‑н. частку цела). У Тарэнты пачынае балець галава, яму робіцца горача. Галавач. Кандрату Назарэўскаму балела рана на назе. Чорны. Эх, і цяжка касцом... рукі, плечы баляць... Чарот. / у безас. ужыв. Баліць у баку. □ Толькі пакутлівая грымаса застыла на.. [хлапчуковым] твары; відаць, яму вельмі балела. Марціновіч.

2. перан. Хваляваць, турбаваць. Цяпер тое, што баліць аднаму, трывожыць усіх, а што радуе грамаду — цешыць і аднаго. Бядуля. Шчыраму сэрцу і чужая болька баліць. З нар.

•••

Душа баліць гл. душа.

бале́я, ‑і, ж.

Вялікая нізкая пасудзіна з драўляных клёпак або металічная, у якой звычайна мыюць бялізну. Цётка Алімпа.. адхінулася на.. [Адамавы] крокі ад балеі. Вышынскі.

баліва́р, ‑а, м.

1. Грашовая адзінка Венесуэлы. роўная 100 сентыма.

2. Мужчынскі капялюш з шырокімі палямі.

баліві́ец,

гл. балівійцы.

баліві́йка,

гл. балівійцы.

баліві́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Балівіі, балівійцаў. Балівійскае нагор’е.

баліві́йцы, ‑аў; адз. балівіец, ‑війца, м.; балівійка, ‑і, ДМ ‑війцы; мн. балівійкі, ‑віек; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Балівіі.