бязру́кі, ‑ая, ‑ае.
Які не мае рукі, рук. Арсеню першыя дні ў дзіцячым доме было нялёгка. Не таму, што ён быў бязрукі. Нядзведскі. // перан. Няспрытны ў рабоце, няўмелы. [Валянціна Міхайлаўна] не пачула, як .. [доктар] падышоў, як стаў ззаду і цераз яе плячо глядзеў на яе бязрукую работу. Васілевіч. / у знач. наз. бязру́кі, ‑ага, м. Лянівы горш за бязрукага. Прыказка.
бязры́б’е, ‑я, н.
Адсутнасць або недахоп рыбы. На бязрыб’і і рак — рыба. Прыказка.
бязры́бны, ‑ая, ‑ае.
У якім няма рыбы. Бязрыбная рэчка.
бязрэ́йкавы, ‑ая, ‑ае.
Без рэек; які рухаецца не па рэйках. Бязрэйкавыя дарогі. Бязрэйкавы транспарт.
бязь, ‑і, ж.
Баваўняная тканіна палатнянага перапляцення. Бязевая прасціна.
бяз’я́дзерны, ‑ая, ‑ае.
1. У якім адсутнічае ядро. Чырвоныя крывяныя цельцы — гэта бяз’ядзерныя клеткі, якія маюць форму дваякаўвагнутага дыска.
2. У якім адсутнічае ядзерная зброя.
•••
Бяз’ядзерная зона гл. зона.
бяле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. бяліць.
бяле́сы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і бялёсы. Неба, усцяж засланае бялесымі воблакамі, пазірала непрыветна і холадна. Колас.
бяле́цца, ‑еецца; незак.
Разм. Тое, што і бялець (у 2 знач.). Апошняе праменне шпарка канала, запаноўваў змрок, але ў ім вельмі выразна бялеліся новыя бярвенні, устаўленыя ў старыя млынавыя сцены. Чорны.