бажэ́нне, ‑я,
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuба́за, ‑ы,
1. Ніжняя апорная частка калоны, слупа ў архітэктурным збудаванні.
2. Аснова, тое галоўнае, на чым грунтуецца што‑н.
3. Апорны пункт, месца, дзе засяроджаны якія‑н. запасы, маюцца спецыяльныя збудаванні і ўстаноўкі для абслугоўвання чаго‑н.
•••
[Ад грэч. basis — аснова, фундамент.]
ба́завы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да базы, належыць базе (у 3 знач.).
2. Прымацаваны да якой‑н. установы, прадпрыемства для пастаяннай дзейнасці.
база́льт, ‑у,
Вулканічная горная парода пераважна чорнага або цёмна-шэрага колеру зярністай ці шчыльнай структуры.
[Лац. basaltes.]
база́льтавы, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з базальту.
базані́т, ‑у,
Горная парода чорнага колеру, якая мае базальтавы састаў, апрача таго ўтрымлівае нефелін.
[Грэч. busanitēs — прабірны камень.]
база́р, ‑у,
1. Гандаль (пераважна прыватны) прадуктамі і іншымі таварамі шырокага ўжытку ў пэўныя дні на спецыяльна адведзеных плошчах.
2. Спецыяльна адведзенае месца з адпаведнымі прыстасаваннямі і будынкамі для гандлю.
3.
•••
[Перс. bāsar.]
база́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да базару.
2.
•••
базе́даў, ‑дава.
У выразе: базедава хвароба — расстройства функцый шчытападобнай залозы.
[Ад уласн, імя.]
базілі́к, ‑у,
Кустовая паўднёвая расліна сямейства губакветных.