гуа́на, нескл., н.

Памёт дзікіх птушак, які скарыстоўваецца на ўгнаенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суперфасфа́т, -у, М -фа́це, м.

Хімічнае ўгнаенне, у саставе якога знаходзіцца фосфар.

|| прым. суперфасфа́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тук, -у, м.

1. Растоплены тлушч.

Мачаць бульбу ў т.

2. Мінеральнае ўгнаенне.

|| прым. ту́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуа́на, нескл., н.

Сухі памёт дзікіх птушак, які скарыстоўваецца на ўгнаенне.

[Ісп. guano.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суперфасфа́т, ‑у, М ‑фаце, м.

Мінеральнае ўгнаенне, якое атрымліваецца шляхам апрацоўкі фасфатаў кіслотамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампо́стны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кампосту, з’яўляецца кампостам. Кампостнае ўгнаенне. Кампостныя бурты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэцыпіта́т, ‑у, М ‑таце, м.

1. Спец. Асадак.

2. Штучнае фосфарнае ўгнаенне ў выглядзе белага парашку.

[Ад лац. praecipitatus — скінуты ўніз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рассахо́ра ’неахайная жанчына, распусцёха’ (Бяльк.). Няясна. Параўн. расоха (гл.) і сахор ’вілы на ўгнаенне’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сідэра́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Заворванне зялёнай масы бабовых раслін для павышэння ўрадлівасці глебы.

2. Арганічнае зялёнае ўгнаенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фосфарабактэры́н, ‑у, м.

Бактэрыяльнае ўгнаенне, якое ўтрымлівае споры бактэрый, здольных пераводзіць арганічныя фосфарныя злучэнні глебы ў даступныя для раслін формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)