1. -у. Тое, што складае вышэйшую мэту дзейнасці, імкненняў.
2. -у, чаго або які. Дасканалы ўзор чаго
3. -а. Вышэйшае ўвасабленне якіх
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
1. -у. Тое, што складае вышэйшую мэту дзейнасці, імкненняў.
2. -у, чаго або які. Дасканалы ўзор чаго
3. -а. Вышэйшае ўвасабленне якіх
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
‘вышэйшая мэта; узор чаго-н.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ідэа́лы | ||
| ідэа́лу | ідэа́лаў | |
| ідэа́лу | ідэа́лам | |
| ідэа́лы | ||
| ідэа́лам | ідэа́ламі | |
| ідэа́ле | ідэа́лах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ідэа́лы | ||
| ідэа́ла | ідэа́лаў | |
| ідэа́лу | ідэа́лам | |
| ідэа́ла | ідэа́лаў | |
| ідэа́лам | ідэа́ламі | |
| ідэа́ле | ідэа́лах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
1. (
2. (род. ідэа́ла) (
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. ‑у. Вышэйшая мэта, да якой імкнуцца людзі і якая кіруе іх дзейнасцю.
2. ‑у;
3. ‑а;
[Фр. idéal.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
идеа́л
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аўтаркі́я, ‑і,
1. Эканамічная палітыка гаспадарчага адасаблення краіны.
2. У філасофіі стоікаў — самазадаволенасць як
[Грэч. autarkeia — самадастатковасць, самазадаволенасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абстра́кцыя, ‑і,
1. Тое, што і абстрагаванне.
2. Адцягненае паняцце, тэарэтычнае абагульненне.
[Лац. abstractio — аддаленне, адцягненне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раманты́зм, ‑у,
1. Напрамак у літаратуры і мастацтве канца XVIII — першай чвэрці XIX ст., прыхільнікі якога змагаліся з канонамі класіцызму, выстаўляючы на першы план інтарэсы асобы і пачуццё і выкарыстоўваючы ў сваёй творчасці гістарычныя і народнапаэтычныя тэмы.
2. Творчы метад у літаратуры і мастацтве, пранікнуты аптымізмам і імкненнем у яркіх вобразах паказаць высокае прызначэнне чалавека.
3. Светапогляд, пранікнуты ідэалізацыяй рэчаіснасць летуценнай сузіральнасцю.
[Фр. romantisme.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)