шту́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шту́чка шту́чкі
Р. шту́чкі шту́чак
Д. шту́чцы шту́чкам
В. шту́чку шту́чкі
Т. шту́чкай
шту́чкаю
шту́чкамі
М. шту́чцы шту́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шту́чка ж.

1. уменьш. шту́чка;

2. только мн. ко́зни, про́иски; проде́лки;

то́нкая ш. — то́нкая шту́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шту́чка в разн. знач. шту́чка, -кі ж.;

брось э́ти шту́чки кінь гэ́тыя шту́чкі;

то́нкая шту́чка то́нкая шту́чка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шту́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да штука (у 2–4 знач.). — На, Сымоне, маеш штучку! Грай здаровы! — дзед сказаў. Колас. Вярталася.. жаданне — побач з сур’ёзнаю справай выкінуць нейкую штучку. Брыль.

•••

Тонкая штучка — хітрун, спрытнюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шту́ка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, штук, ж.

1. чаго. Цэлы, некрануты, непачаты яшчэ прадмет, выраб (звычайна пра рулон тканіны).

Ш. сукна, палатна.

2. Асобны прадмет з шэрага аднародных.

Некалькі штук яблыкаў.

3. Наогул пра рэч, прадмет, якую-н. з’яву ці чалавека (разм., жарт. або неадабр.).

Набыты вопыт — гэта добрая ш.

Адразу відаць, што ён за ш.

4. перан. Незвычайны ўчынак, выхадка, выдумка (разм.).

Кінь свае каварныя штукі!

Вось дык ш.!

|| памянш. шту́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вещи́ца, вещи́чка разг. шту́чка, -кі ж.; (безделушка) ца́цка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́нкий в разн. знач. то́нкі; (изысканный — ещё) даліка́тны;

то́нкий слой то́нкі слой;

то́нкий нос то́нкі нос;

то́нкий го́лос то́нкі го́лас;

то́нкие черты́ то́нкія ры́сы;

то́нкая рабо́та то́нкая рабо́та;

то́нкий кри́тик то́нкі кры́тык;

то́нкий за́пах духо́в то́нкі (даліка́тны) пах духо́ў;

то́нкая шту́чка то́нкая шту́чка;

то́нкий намёк то́нкі намёк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мудрёный

1. (странный) дзі́ўны; (непонятный) незразуме́лы;

мудрёный челове́к дзі́ўны (незразуме́лы) чалаве́к;

мудрёное де́ло дзі́ўная спра́ва;

ничего́ мудрёного нічо́га дзі́ўнага;

2. (замысловатый) хі́тры, мудраге́лісты, разг. мудро́ны; (трудный) ця́жкі; (сложный) склада́ны;

мудрёная шту́чка хі́трая (мудраге́лістая, мудро́ная) шту́чка;

мудрёный узо́р склада́ны ўзор;

мудрёная зада́ча ця́жкая (склада́ная) зада́ча;

у́тро ве́чера мудрене́е посл. пераначу́ем — бо́лей пачу́ем.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́нкі

1. в разн. знач. то́нкий;

т. лёд — то́нкий лёд;

т. слой — то́нкий слой;

~кія па́льцы — то́нкие па́льцы;

т. го́лас — то́нкий го́лос;

~кая рабо́та — то́нкая рабо́та;

т. кры́тык — то́нкий кри́тик;

т. слых — то́нкий слух;

т. пах — то́нкий за́пах;

2. (изящный) то́нкий, утончённый, изы́сканный;

т. густ — то́нкий (утончённый, изы́сканный) вкус;

~кія кі́шкі — то́нкие кишки́;

~кая шту́чка — то́нкая шту́чка;

т. намёк — то́нкий намёк;

кі́шка ~кая — (у каго) кишка́ тонка́ (у кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проде́лка ж.

1. (действие) разг. праро́бліванне, -ння ср., прабіва́нне, -ння ср.; прасяка́нне, -ння ср.; см. проде́лыватьI;

2. (предосудительный поступок) махля́рства, -ва ср., хі́трыкі, -каў ед. нет, шту́ка, -кі ж., шту́чка, -кі ж.;

э́то его́ проде́лки гэ́та яго́ шту́чкі (махля́рства, хі́трыкі);

3. (шутливая выходка) вы́хадка, -кі ж., вы́брык, -ку м., шту́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)