шту́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шту́чка шту́чкі
Р. шту́чкі шту́чак
Д. шту́чцы шту́чкам
В. шту́чку шту́чкі
Т. шту́чкай
шту́чкаю		 шту́чкамі
М. шту́чцы шту́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шту́чка ж.

1. уменьш. шту́чка;

2. только мн. ко́зни, про́иски; проде́лки;

◊ то́нкая ш. — то́нкая шту́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шту́чка в разн. знач. шту́чка, -кі ж.;

брось э́ти шту́чки кінь гэ́тыя шту́чкі;

◊

то́нкая шту́чка то́нкая шту́чка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шту́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да штука (у 2–4 знач.). — На, Сымоне, маеш штучку! Грай здаровы! — дзед сказаў. Колас. Вярталася.. жаданне — побач з сур’ёзнаю справай выкінуць нейкую штучку. Брыль.

•••

Тонкая штучка — хітрун, спрытнюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штучка

Том: 37, старонка: 204.

img/37/37-204_1041_Штучка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

шту́ка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, штук, ж.

1. чаго. Цэлы, некрануты, непачаты яшчэ прадмет, выраб (звычайна пра рулон тканіны).

Ш. сукна, палатна.

2. Асобны прадмет з шэрага аднародных.

Некалькі штук яблыкаў.

3. Наогул пра рэч, прадмет, якую-н. з’яву ці чалавека (разм., жарт. або неадабр.).

Набыты вопыт — гэта добрая ш.

Адразу відаць, што ён за ш.

4. перан. Незвычайны ўчынак, выхадка, выдумка (разм.).

Кінь свае каварныя штукі!

Вось дык ш.!

|| памянш. шту́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вещи́ца, вещи́чка разг. шту́чка, -кі ж.; (безделушка) ца́цка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

booby trap

1) падкла́дзеная мі́на або́ бо́мба

2) па́стка f.; падстро́еная шту́чка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sztuczka

sztucz|ka

ж.

1. штучка; штука; фокус;

tylko bez ~ek! — толькі без фокусаў!;

2. спрытнюга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

то́нкий в разн. знач. то́нкі; (изысканный — ещё) даліка́тны;

то́нкий слой то́нкі слой;

то́нкий нос то́нкі нос;

то́нкий го́лос то́нкі го́лас;

то́нкие черты́ то́нкія ры́сы;

то́нкая рабо́та то́нкая рабо́та;

то́нкий кри́тик то́нкі кры́тык;

то́нкий за́пах духо́в то́нкі (даліка́тны) пах духо́ў;

◊

то́нкая шту́чка то́нкая шту́чка;

то́нкий намёк то́нкі намёк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)