шпурну́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шпурну́ шпурнё́м
2-я ас. шпурне́ш шпурняце́
3-я ас. шпурне́ шпурну́ць
Прошлы час
м. шпурну́ў шпурну́лі
ж. шпурну́ла
н. шпурну́ла
Загадны лад
2-я ас. шпурні́ шпурні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час шпурну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпурну́ць сов., однокр., разг. швырну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпурну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што і чым.

Аднакр. да шпурляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпурля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., каго-што і чым (разм.).

1. 3 сілай кідаць.

Ш. камяні або камянямі ў каго-н.

2. перан. Выдаткоўваць без карысці, марна.

Ш. грошы на вецер.

|| аднакр. шпурну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. шпурля́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпургану́ць

‘шпурнуць што-небудзь і чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шпургану́ шпурганё́м
2-я ас. шпургане́ш шпурганяце́
3-я ас. шпургане́ шпургану́ць
Прошлы час
м. шпургану́ў шпургану́лі
ж. шпургану́ла
н. шпургану́ла
Загадны лад
2-я ас. шпургані́ шпургані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час шпургану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпыргану́ць

‘шпурнуць, кінуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шпыргану́ шпырганё́м
2-я ас. шпыргане́ш шпырганяце́
3-я ас. шпыргане́ шпыргану́ць
Прошлы час
м. шпыргану́ў шпыргану́лі
ж. шпыргану́ла
н. шпыргану́ла
Загадны лад
2-я ас. шпыргані́ шпыргані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час шпыргану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпырну́ць

‘шпурнуць, кінуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шпырну́ шпырнё́м
2-я ас. шпырне́ш шпырняце́
3-я ас. шпырне́ шпырну́ць
Прошлы час
м. шпырну́ў шпырну́лі
ж. шпырну́ла
н. шпырну́ла
Загадны лад
2-я ас. шпырні́ шпырні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час шпырну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шаргану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

1. Аднакр. да шоргаць.

2. Разм. Шпурнуць, кінуць, ударыць. Бойка, схапіўшы з талеркі салёны разлезлы агурок, шаргануў ім у нос сядзельцу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бурну́ць ’шпурнуць’. Гл. буры́ць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

швырну́ть сов., однокр.

1. шпурну́ць, кі́нуць;

2. кі́нуць; см. швыря́ть​ 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)