шпырну́ць

‘шпурнуць, кінуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шпырну́ шпырнё́м
2-я ас. шпырне́ш шпырняце́
3-я ас. шпырне́ шпырну́ць
Прошлы час
м. шпырну́ў шпырну́лі
ж. шпырну́ла
н. шпырну́ла
Загадны лад
2-я ас. шпырні́ шпырні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час шпырну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)