ша́рк

выклічнік

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шарк в знач. сказ., разг. шорг, шарк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шарк межд., в знач. сказ., разг. шарк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шарк, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. шаркаць — шаркнуць. Жанчыны гнуцца ды разгінаюцца лёгка. Нават і мама. «Абы толькі ногі мае не балелі так моцна...» Сярпы ў іх руках — што жывыя, шарк, шарк — і жменя. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шорг межд., разг., в знач. сказ. шарк; чирк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шморг межд., в знач. сказ.

1. дёрг;

2. шмыг;

3. шарк;

1-3 см. шмо́ргаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ По́рплік, экспр. пра малога, недарослага (шарк., Цыхун, вусн. паведамлю Да парпліца (гл.), гл. таксама попрык ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пліша́ль ’абсевак’ (шарк., ЛА, 2) утворана пры дапамозе экспрэсіўна^ суф. ‑аль ад плеш, якое ад *plěx‑ і суф. *-ь. Да iviexf (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Талха́ць ’штурхаць’ (шарк., ЛА, 2), ’запіхваць’ (красл., Сл. ПЗБ), талхану́ць ’стукнуць, ударыць’ (бярэз., Сл. ПЗБ). Гл. талахкаць ад імітатыва *талах, варыянт *талх побач з талых, гл. Параўн. таўхаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Назы́знуць ’напухнуць, набрыняць’: віма назызла (у каровы) (полац., шарк., ул. інф.). Да зызнуць (гл.), адносна этымалогіі параўн. балг. зъзна ’дрыжаць ад холаду’ (гукапераймальнае), адкуль магло развіцца значэнне ’апухаць ад холаду, рабіцца аслізлым (напрыклад, пра рукі)’, параўн. Цыхун, Бел.-рус. ізал., 90.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)