шаве́ц, шаўца́, мн. шаўцы́, шаўцо́ў, м.

Майстар па шыцці і рамонце абутку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шаве́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шаве́ц шаўцы́
Р. шаўца́ шаўцо́ў
Д. шаўцу́ шаўца́м
В. шаўца́ шаўцо́ў
Т. шаўцо́м шаўца́мі
М. шаўцу́ шаўца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шаве́ц, род. шаўца́ м. сапо́жник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шаве́ц, шаўца, м.

Майстар па шыццю і рамонту абутку. Шаўцу заказчык боты заказаў І ў тэрмін да яго ў майстэрню завітаў. Корбан. — Куды ты, Андрэй? — запытала ў яго маці. — У камору. Кавалак скуры там быў. Боты трэба шаўцу занесці, няхай падладзіць, а то перады рвуцца. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

башма́чнік

‘шавец’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. башма́чнік башма́чнікі
Р. башма́чніка башма́чнікаў
Д. башма́чніку башма́чнікам
В. башма́чніка башма́чнікаў
Т. башма́чнікам башма́чнікамі
М. башма́чніку башма́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шпа́ндыр, ‑а, м.

Спец. Рэмень, якім шавец прымацоўвае сваю работу да нагі.

[Ад ням. Spannriemen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапо́жник

1. шаве́ц, род. шаўца́ м.;

2. перен. (неумелый человек) пренебр. парта́ч, -ча́ м.;

◊

сапо́жник без сапо́г погов. шаве́ц без бо́таў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

башма́чник

1. уст. шаве́ц, род. шаўца́ м.;

2. спец. башма́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капы́л, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Кавалак дрэва ў форме ступні, на якім шавец робіць абутак.

2. Адзін з драўляных брускоў, якія ўстаўляюцца ў палазы і служаць апорай для кузава саней.

◊

Гнуць на свой капыл (разм.) — рабіць па-свойму, не слухаючы думкі іншых.

Усё (усе) на адзін капыл (разм.) — аднолькава, аднолькавымі, падобна, падобнымі (парабіць, зрабіць, атрымацца).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мазлы́к ’анучка, якой выраўніваюць паверхню посуду’ (Сцяшк.). Спецыяльны тэрмін накшталт чэш. mazlik ’зубіла’ (шавец.), ’дошчачка для намазвання’; параўн. чэш. mazlavá hlina ’вязкая гліна’. Да ма́заць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)