хму́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хму́рны |
хму́рная |
хму́рнае |
хму́рныя |
| Р. |
хму́рнага |
хму́рнай
хму́рнае |
хму́рнага |
хму́рных |
| Д. |
хму́рнаму |
хму́рнай |
хму́рнаму |
хму́рным |
| В. |
хму́рны (неадуш.)
хму́рнага (адуш.) |
хму́рную |
хму́рнае |
хму́рныя (неадуш.)
хму́рных (адуш.) |
| Т. |
хму́рным |
хму́рнай
хму́рнаю |
хму́рным |
хму́рнымі |
| М. |
хму́рным |
хму́рнай |
хму́рным |
хму́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хму́рны, -ая, -ае.
1. Пахмурны, воблачны (пра неба, надвор’е і пад.).
Х. дзень.
Хмурная пара года.
2. перан. Сумны, пануры.
Гаспадар сядзеў х.
Х. настрой.
|| наз. хму́рнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хму́рны
1. па́смурный, о́блачный, су́мрачный;
2. перен. мра́чный; угрю́мый, невесёлый, па́смурный, хму́рый, су́мрачный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хму́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Пахмурны, воблачны (пра неба, пагоду, пару года, частку сутак). Дзень па-асенняму хмурны, таму пад шатамі елак амаль вячэрні паўзмрок, і немагчыма разгледзець зубравы вочы: што ў іх? Шамякін. Была хмурная, гразкая восень. Скрыган. Потым узышоў месяц. Ён паволі падымаўся па хмурным небе. Асіпенка. // Такі, дзе змрочна. Прыгрэе цёплае сонца, растопіць гурбы снегу, зазеляніць жоўтыя паплавы, у бярэ хмурныя лясы. Гартны.
2. перан. Сумны, пануры (пра чалавека). [Элінора] зразумела, чаму Сузан вельмі часта ўставаў з-за хатняга стала хмурны, нездаволены. Лынькоў. Паглядзела дачка, стала хмурная: Знаць, не прыйдзе ён [любы] гэткай бураю. Панчанка. Архіпцоў сядзеў моўчкі, схіліўшы галаву, нейкі хмурны ці, можа, разгублены. Кухараў. — Ты нейкая хмурная сёння? — адразу заўважыў.. [Антось] жончын настрой. Васілевіч. // Які выражае суровасць, панурасць, заклапочанасць. Выйшаў на ганак.. хлопец з хмурнымі заспанымі вачыма. Мележ. Слёзы ў мяне праступаюць з-пад хмурных павек. Багдановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пану́рысты, -ая, -ае.
Хмурны, няветлівы.
П. чалавек.
|| наз. пану́рыстасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
неулы́бчивый пахму́рны, хму́рны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хму́ры, -ая, -ае (разм.).
Тое, што і хмурны.
Х. дзень.
Х. твар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
угрю́мый пану́ры, хму́рны, пахму́рны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́смурный
1. пахму́рны, хму́рны; (обложенный тучами) хма́рны;
па́смурная пого́да пахму́рнае (хма́рнае) надво́р’е;
2. перен. (невесёлый) хму́рны; (угрюмый) пану́ры;
па́смурное настрое́ние хму́рны (пану́ры) настро́й.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
схмурне́лы, -ая, -ае.
1. Пануры, хмурны.
С. твар дзяўчыны.
2. Пра надвор’е, неба і пад.: пахмурны.
Схмурнелае неба.
|| наз. схмурне́ласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)