уце́ха, -і, ДМ уце́се, мн. -і, уце́х, ж.

1. Забава, задавальненне.

Дзіцячыя ўцехі.

2. Той, хто (тое, што) прыносіць радасць, задавальненне.

Толькі ў працы і знаходзіш уцеху.

Дачка — бацькава ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Уце́ха

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Уце́ха
Р. Уце́хі
Д. Уце́се
В. Уце́ху
Т. Уце́хай
Уце́хаю
М. Уце́се

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уце́ха

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уце́ха уце́хі
Р. уце́хі уце́х
Д. уце́се уце́хам
В. уце́ху уце́хі
Т. уце́хай
уце́хаю		 уце́хамі
М. уце́се уце́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уце́ха ж.

1. заба́ва, ра́дость, наслажде́ние ср., отра́да;

2. утеше́ние ср., уте́ха;

то́лькі ў пра́цы і знахо́дзіш ~ху — то́лько в рабо́те и нахо́дишь утеше́ние (уте́ху)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уце́ха, ‑і, ДМ уцесе, ж.

1. Радасць, забава. Уцехі лепшай не згадаць малому: Кусалі яблыкі на дзве шчакі, Тапталі залацістую салому, Гарохавыя лушчылі стручкі. Гаўрусёў. // Задавальненне. Абудзіўшыся ўранку ад штуршка, Васіль убачыў над сабою Яўхіма Карча, які, мусіць, вяртаўся з начной уцехі. Мележ. [Усцін Тарасавіч:] Не таіся, было, што ты балюча крыўдзіў жанчын, браў ад іх толькі кароткія ўцехі. Марціновіч. // Той, хто (або тое, што) з’яўляецца крыніцай, прадметам задавальнення, радасці. Гэта, у школу праводзячы сына, Ад глыбінь усяго пачуцця Шэпча маці ўцесе адзінай: — Мір табе, дарагое дзіця! Глебка. — Сад быў яго [Захарыя] уцехай, крыніцай ягоных радасцей, месцам адпачынку. Самуйлёнак.

2. Той, хто (або тое, што) прыносіць радасць, задавальненне. [Жанчына:] — Толькі ў працы і знаходзіш уцеху. Шамякін. Вышамірскаму асталася адна ўцеха — успаміны. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уте́ха уце́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаўце́ха, ‑і, ДМ ‑цесе, ж.

Уцеха, задавальненне ад усведамлення сваіх заслуг, ад зробленага самім; самаасалода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гедані́зм, ‑у, м.

Ідэалістычны напрамак у этыцы, які сцвярджае, што вышэйшым ідэалам, мэтай жыцця з’яўляецца асалода, уцеха.

[Ад грэч. hēdonē — асалода.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наслажде́ние ср. асало́да, -ды ж.; уце́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усла́да уст. асало́да, -ды ж.; уце́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)