упраўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
упраўле́нне |
упраўле́нні |
| Р. |
упраўле́ння |
упраўле́нняў |
| Д. |
упраўле́нню |
упраўле́нням |
| В. |
упраўле́нне |
упраўле́нні |
| Т. |
упраўле́ннем |
упраўле́ннямі |
| М. |
упраўле́нні |
упраўле́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
упраўле́нне, -я, н.
Буйная адміністрацыйная ўстанова або орган установы, арганізацыі і пад., які кіруе пэўнай галіной дзейнасці.
Цэнтральнае статыстычнае ў.
У. чыгункі.
|| прым. упраўле́нчы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
упраўле́нне ср., в разн. знач. управле́ние;
у. чыгу́нкі — управле́ние желе́зной доро́ги;
аўтаматы́чнае ўпраўле́нне — автомати́ческое управле́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упраўле́нне, ‑я, н.
Адміністрацыйная ўстанова або орган установы, арганізацыі і пад., які кіруе пэўнай галіною гаспадарчай, навуковай, ваеннай і іншай дзейнасці. Цэнтральнае статыстычнае ўпраўленне. Упраўленне чыгункі. □ Ужо мінуліся суткі, як камісар пакінуў ўпраўленне палітычнай прапаганды фронта. Лынькоў. // Будынак, памяшканне, у якім знаходзіцца такая ўстанова або такі орган. [Васіль Пятровіч і Барушка] выйшлі з упраўлення і закрочылі па пустэльнай плошчы Свабоды. Карпаў. // Разм. Супрацоўнікі такой установы або такога органа. Упраўленне выехала на ўборку бульбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лясні́цтва, лясні́ства, лясні́частва, лясні́чыства ’ўчастак лесу як гаспадарчая адзінка’, ’упраўленне, якое ведае гэтым лясным участкам, і гаспадарчыя будынкі, дзе яно размяшчаецца’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ; слаўг., Яшк.). Форма лясніцтва (‑ства) з польск. leśnictwo, якое з leśnik, а ляснічаства — з рус. мовы. Да лясні́к (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
управле́ние
1. (действие) кірава́нне, -ння ср.;
2. (учреждение) упраўле́нне, -ння ср., кіраўні́цтва, -ва ср.;
3. грам. кірава́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паліты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які звязаны з палітыкай (у 1 знач.); заснаваны на палітыцы. Палітычная барацьба. Палітычная актыўнасць мае. Палітычная партыя. □ Замест абразоў на сценах вісела некалькі плакатаў і партрэтаў выдатных палітычных дзеячоў. Колас. Камісар пакінуў упраўленне палітычнай прапаганды фронту, каб прасачыць за пераправай. Лынькоў. // Дзяржаўны, грамадзянска-прававы. Палітычная ўлада. □ Прыгонныя сяляне ў галіне ўсякіх палітычных правоў былі выключаны абсалютна. Ленін.
2. Які мае адносіны да палітыкі (у 3 знач.). Палітычны зняволены. Палітычная ссылка. / у знач. наз. паліты́чны, ‑ага, м.; паліты́чная, ‑ай, ж.
3. Уст. Дыпламатычны, прадбачлівы. Васіль .. уголас не выказаў свае думкі, бо .. быў чалавек палітычны і спрытны. Колас. // Умела разлічаны (аб учынках, паводзінах і пад.). Палітычнае абыходжанне.
•••
Палітычная смерць гл. смерць.
Палітычная эканомія гл. эканомія.
Палітычны крызіс гл. крызіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
иску́сство
1. маста́цтва, -ва ср.;
прикладно́е иску́сство прыкладно́е маста́цтва;
произведе́ния иску́сства тво́ры маста́цтва;
Управле́ние по дела́м иску́сств Упраўле́нне па спра́вах маста́цтваў;
иску́сство для (ра́ди) иску́сства маста́цтва дзе́ля маста́цтва;
2. (мастерство) майстэ́рства, -ва ср.; (умение) уме́льства, -ва ср.;
вое́нное иску́сство вае́ннае майстэ́рства;
поварско́е иску́сство куха́рскае майстэ́рства (уме́льства);
типогра́фское иску́сство друка́рскае майстэ́рства;
владе́ть иску́сством шитья́ вало́даць майстэ́рствам шыцця́;
иску́сство руково́дства майстэ́рства кіраўні́цтва;
◊
из любви́ к иску́сству з любві́ да маста́цтва.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)