упаўнава́жаны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. -
Н. упаўнава́жаны упаўнава́жаная упаўнава́жаныя
Р. упаўнава́жанага упаўнава́жанай упаўнава́жаных
Д. упаўнава́жанаму упаўнава́жанай упаўнава́жаным
В. упаўнава́жанага упаўнава́жаную упаўнава́жаных
Т. упаўнава́жаным упаўнава́жанай
упаўнава́жанаю		 упаўнава́жанымі
М. упаўнава́жаным упаўнава́жанай упаўнава́жаных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упаўнава́жаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упаўнава́жаны упаўнава́жаная упаўнава́жанае упаўнава́жаныя
Р. упаўнава́жанага упаўнава́жанай
упаўнава́жанае		 упаўнава́жанага упаўнава́жаных
Д. упаўнава́жанаму упаўнава́жанай упаўнава́жанаму упаўнава́жаным
В. упаўнава́жаны (неадуш.)
упаўнава́жанага (адуш.)		 упаўнава́жаную упаўнава́жанае упаўнава́жаныя (неадуш.)
упаўнава́жаных (адуш.)
Т. упаўнава́жаным упаўнава́жанай
упаўнава́жанаю		 упаўнава́жаным упаўнава́жанымі
М. упаўнава́жаным упаўнава́жанай упаўнава́жаным упаўнава́жаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упаўнава́жаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упаўнава́жаны упаўнава́жаная упаўнава́жанае упаўнава́жаныя
Р. упаўнава́жанага упаўнава́жанай
упаўнава́жанае		 упаўнава́жанага упаўнава́жаных
Д. упаўнава́жанаму упаўнава́жанай упаўнава́жанаму упаўнава́жаным
В. упаўнава́жаны (неадуш.)
упаўнава́жанага (адуш.)		 упаўнава́жаную упаўнава́жанае упаўнава́жаныя (неадуш.)
упаўнава́жаных (адуш.)
Т. упаўнава́жаным упаўнава́жанай
упаўнава́жанаю		 упаўнава́жаным упаўнава́жанымі
М. упаўнава́жаным упаўнава́жанай упаўнава́жаным упаўнава́жаных

Кароткая форма: упаўнава́жана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гром, ‑у, м.

1. Грукат і трэск, якія суправаджаюць маланку ў час навальніцы. Голасам моцы, ціха і важна Гром пракаціўся ўгары. Луг адазваўся грому працяжна, Лес адгукнуўся стары. Колас. Гром грыміць і грыміць... Б’е пярун агнявы. Чарот. З вялікага грому дажджу не бывае. Прыказка.

2. чаго або які. Моцны гул, грукат. Гром кананады. Гарматы гром. □ Узнялася магутная людская хваля, ударыла громам воплескаў. Шамякін.

•••

Як гром з яснага неба — раптоўна, зусім нечакана (здарылася што‑н., з’явіўся хто‑н. і пад.). Як гром з яснага неба было для Малышава з’яўленне упаўнаважаных ад сельскага савета. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)