упаўнава́жаны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. -
Н. упаўнава́жаны упаўнава́жаная упаўнава́жаныя
Р. упаўнава́жанага упаўнава́жанай упаўнава́жаных
Д. упаўнава́жанаму упаўнава́жанай упаўнава́жаным
В. упаўнава́жанага упаўнава́жаную упаўнава́жаных
Т. упаўнава́жаным упаўнава́жанай
упаўнава́жанаю		 упаўнава́жанымі
М. упаўнава́жаным упаўнава́жанай упаўнава́жаных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)