узва́жванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узва́жванне узва́жванні
Р. узва́жвання узва́жванняў
Д. узва́жванню узва́жванням
В. узва́жванне узва́жванні
Т. узва́жваннем узва́жваннямі
М. узва́жванні узва́жваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узва́жванне ср.

1. прям., перен. взве́шивание;

2. приподнима́ние рычаго́м;

1, 2 см. узва́жваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узва́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узважваць — узважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дава́жыць, -ва́жу, -ва́жыш, -ва́жыць; зак.

1. Закончыць узважванне чаго-н.

2. Важачы што-н., дадаць пэўную колькасць да поўнай вагі.

|| незак. дава́жваць, -ваю, -ваеш, -вае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

взве́шивание узва́жванне, -ння ср., ва́жанне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дава́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

1. што. Закончыць узважванне чаго‑н. Даважыць апошнія мяшкі з насеннем.

2. чаго. Важачы што‑н., дадаць пэўную колькасць для поўнай вагі. Даважыць масла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соображе́ние

1. (действие) узва́жванне, -ння ср., меркава́нне, -ння ср.;

2. (понимание) разуме́нне, -ння ср.;

3. (мысль, предположение, план) меркава́нне, -ння ср.;

◊

приня́ть в соображе́ние прыня́ць пад ува́гу, у разлі́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́га, ‑і, ДМ ва́зе, ж.

Тоўстая жэрдка або бервяно для падважвання цяжкіх прадметаў.

вага́, ‑і́, ДМ вазе́; мн. ва́гі, ‑аў; ж.

1. толькі адз. Цяжар якога‑н. цела, які вызначаецца ўзважваннем; маса. Вага 20 кг. Прыбавіць у вазе. // Узважванне. Жыта маё прадаецца без вагі і меры — дабра свайго нікому не шкадую... Бядуля.

2. толькі адз. Важкасць якога‑н. цела, прадмета. Перастаялая салома не вытрымала вагі каласоў. // перан. Значэнне, сіла, уплыў. І часам дзед нахмурыць бровы, Ды больш дадасць сабе вагі, Бо як-ніяк, а ў яго хаце Знайшлі прытулак бедакі. Колас.

3. толькі адз. Сістэма мер для вызначэння цяжару. Меры вагі. Адзінка вагі.

4. Прылада для ўзважвання чаго‑н. Спружыновая вага. Аўтаматычная вага. □ Сама [цётка] прынесла з кутка мяшок, паставіла яго на вагу і з нейкім заклапочана-адчайным выглядам сказала: — Важце. Брыль. Жыта ссыпаюць проста ў кучу на брызент каля вагі. Васілевіч.

•••

Дэцымальная вага — вага, якая ўраўнаважваецца гірамі ў 10 разоў лягчэйшымі, чым груз.

Жывая вага — поўная вага жывой жывёліны, у процілегласць чыстай вазе мяса.

Забойная вага — вага тушы без шкуры, галавы, ног і вантробаў.

Удзельная вага — а) адносіны вагі цела пры тэмпературы 0°C да вагі роўнага аб’ёму вады пры тэмпературы 4°C; б) колькасць, роля, значэнне, месца каго‑, чаго‑н. дзе‑н., у чым‑н.

Чыстая вага — вага чаго‑н. без пасуды, без упакоўкі і пад., нета.

На вагу золата — надта дорага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)