узае́мна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
узае́мна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узае́мна нареч. взаи́мно;

у. про́стыя лі́кі — мат. взаи́мно просты́е чи́сла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обою́дно нареч. узае́мна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взаи́мно нареч. узае́мна;

взаи́мно просты́е чи́сла мат. узае́мна про́стыя лі́кі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перпендыкуля́рны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца перпендыкулярам; размешчаны пад прамым вуглом да чаго‑н. Узаемна перпендыкулярныя плоскасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэля́т, ‑а, М ‑ляце, м.

Кніжн. Адзін з суадносных, узаемна звязаных між сабой прадметаў, з’яў, паняццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасва́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Узаемна згадзіцца на шлюб; дамовіцца паміж сабой аб шлюбе. // перан. Разм. Зблізіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узаема...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: узаемны, узаемна, напрыклад: узаемадапамога, узаемадзеянне, узаемакантроль, узаемапранікненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбіна́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Спалучэнне, злучэнне, узаемна абумоўленае размяшчэнне чаго-н.

К. лічбаў.

К. фарбаў.

2. Складаная задума, сістэма прыёмаў для дасягнення якой-н. мэты.

Хітрая к.

Шахматная к.

|| прым. камбінацы́йны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спалу́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад спалучыць.

2. у знач. прым. Які ўзаемадзейнічае, узаемна звязаны з чым‑н. Спалучаныя рысоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)