спалу́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад спалучыць.
2. у знач. прым. Які ўзаемадзейнічае, узаемна звязаны з чым‑н. Спалучаныя рысоры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)