ува́жлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ува́жлівы ува́жлівая ува́жлівае ува́жлівыя
Р. ува́жлівага ува́жлівай
ува́жлівае		 ува́жлівага ува́жлівых
Д. ува́жліваму ува́жлівай ува́жліваму ува́жлівым
В. ува́жлівы (неадуш.)
ува́жлівага (адуш.)		 ува́жлівую ува́жлівае ува́жлівыя (неадуш.)
ува́жлівых (адуш.)
Т. ува́жлівым ува́жлівай
ува́жліваю		 ува́жлівым ува́жлівымі
М. ува́жлівым ува́жлівай ува́жлівым ува́жлівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ува́жлівы, -ая, -ае.

1. Прасякнуты ўвагай (у 1 знач.), сканцэнтраваны.

У. слухач.

У. позірк.

2. Які праяўляе ўвагу (у 2 знач.); чулы.

У. гаспадар.

Уважліва (прысл.) аднесціся да просьбы старога чалавека.

3. Дастатковы для апраўдання чаго-н.

Уважлівая прычына.

|| наз. ува́жлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ува́жлівы

1. внима́тельный;

у. слуха́ч — внима́тельный слу́шатель;

~вае чыта́нне — внима́тельное чте́ние;

2. (сосредоточенный) внима́тельный; при́стальный;

у. по́зірк — внима́тельный (при́стальный) взгляд;

3. внима́тельный; забо́тливый;

у. гаспада́р — внима́тельный (забо́тливый) хозя́ин;

4. (веский, основательный) уважи́тельный;

~вая прычы́на — уважи́тельная причи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ува́жлівы, ‑ая, ‑ае.

1. Які адносіцца да чаго‑н., робіць што‑н. з увагай (у 1 знач.). Уважлівы вучань. Уважлівы слухач. □ [Валік] быў уважлівы на ўроках, добра вучыўся, вызначаўся надзвычайнай акуратнасцю. Ваданосаў. [Мацей:] — Рыбак, браце, павінен быць кемлівы, уважлівы да ўсяго. Ляўданскі. // Які выказвае ўвагу (у 1 знач.); пільны. Уважлівыя вочы. □ Пакуль Ніна Пятроўна гаварыла,.. [Казімір] міжвольна акінуў яе ўсю ўважлівым позіркам. Краўчанка. // Які робіцца, выконваецца з увагай; старанны. Уважлівае вывучэнне матэрыялаў з’езда. Уважлівае назіранне за ростам раслін.

2. Які праяўляе ўвагу (у 2 знач.); чулы, клапатлівы. Трэба быць больш уважлівым да чалавека, хто б ён ні быў. Колас. Надзя была вельмі ўважлівая да брата, заўсёды адчувала і разумела яго перажыванні, супярэчнасці ў думках і імкненнях. Кулакоўскі. Цяпер Ніна ўжо не адыходзіла больш ад Алеся, была ўважлівай і ласкавай. Шыцік.

3. Які можа быць прыняты пад увагу; дастатковы для апраўдання. Уважлівыя прычыны. Уважлівы довад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

внима́тельный ува́жлівы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ува́жны, см. ува́жлівы 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клапатлі́вы, -ая, -ае.

1. Уважлівы, старанны.

К. гаспадар.

2. Які патрабуе клопатаў, турбот.

Клапатлівая справа.

|| наз. клапатлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чалаве́чны, -ая, -ае.

Дастойны чалавека, уважлівы, чулы, душэўны; гуманны.

Чалавечныя адносіны да людзей.

Ён паступіў чалавечна (прысл.) у гэтай сітуацыі.

|| наз. чалаве́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

при́стальный пі́льны, ува́жлівы;

при́стальное внима́ние пі́льная ўва́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ува́жны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і уважлівы. Уважны слухач. Уважныя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)