тука́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тука́н туканы́
Р. тукана́ тукано́ў
Д. тукану́ тукана́м
В. тукана́ тукано́ў
Т. тукано́м тукана́мі
М. тукане́ тукана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тука́н, -на́ м., зоол. тука́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тука́н зоол. тука́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перцае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Птушка атрада дзятлападобных, якая мае яскравую афарбоўку і вельмі доўгую дзюбу з зазубрынамі па краях; тукан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)