перцае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Птушка атрада дзятлападобных, якая мае яскравую афарбоўку і вельмі доўгую дзюбу з зазубрынамі па краях; тукан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)