тону́ть несов.
1. тану́ць; патана́ць; (о человеке) тапі́цца;
2. перен. (становиться незаметным) тану́ць;
тону́ть в тума́не тану́ць у тума́не.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
патана́ць несов., разг. тону́ть, утопа́ть;
п. у зе́лені — утопа́ть (тону́ть) в зе́лени
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
утопа́ть несов.
1. (тонуть) тану́ць; (топиться) тапі́цца;
2. перен. патана́ць, тану́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
топи́тьсяIII несов.
1. (тонуть) тапі́цца;
2. страд. тапі́цца; см. топи́тьIII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тану́ць несов., в разн. знач. тону́ть; (погибать, погрузившись в воду — ещё) утопа́ть;
т. у мо́ры — тону́ть (утопа́ть) в мо́ре;
т. у спра́вах — тону́ть в дела́х;
гудкі́ тану́лі ў по́свістах завіру́хі — гудки́ тону́ли в сви́сте мете́ли;
ду́мка а́ўтара тану́ла ў падрабя́знасцях — мысль а́втора тону́ла в подро́бностях
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ка́пнуць ’памерці’ (Растарг., Юрч.), серб.-харв. ка̏пнути ’выбіцца з сіл’, макед. капне ’знемагчыся’, балг. капна ’ўпаду ад знясілення, згіну’. Прасл. kap‑nǫ‑ti, якое пасля спрасцілася ў кануць ’прапасці, знікнуць бясследна’, як рус. тонуть < topnǫti ’тапіцца’. Да ка́паць (гл.). Семантыка больш падрабязна ў Трубачова (9, 147–148).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
затапля́ць несов.
1. (заливать водой) затопля́ть;
2. (заставлять тонуть) потопля́ть;
3. перен. наводня́ть;
1-3 см. затапі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заліва́цца несов.
1. в разн. знач. залива́ться; (всплеском вливаться куда-л. — ещё) захлёстываться;
2. разг. тону́ть;
1, 2 см. залі́цца I;
3. страд. залива́ться; захлёстываться, заплёскиваться; см. заліва́ць 1;
◊ з. салаўём — залива́ться соловьём
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Та́нуць ’раставаць’: снежок до вечэра тане (ТС). Параўн. укр. та́нути ’таяць’. Дзеяслоў з ‑ну‑ ад таць ’таяць’, гл. Параўн. таяць, гл.
Тану́ць ’гінуць, паміраць, ідучы на дно; тапіцца’, ’вязнуць’ (ТСБМ), ’залівацца вадой’ (Некр. і Байк., Шат., Бяльк., Сержп. Прымхі, Федар. 4, Сл. ПЗБ, ТС), тана́ць ’тануць’ (карэліц., Нар. словатв.; кіраў., Нар. сл.), то́пнуць, то́нуць ’тс’ (Ласт.), тону́ті ’тс’ (Вруб.), ст.-бел. тонути, танути ’тс’ (канец XV ст., КГС). Укр. тону́ти ’тс’, рус. тону́ть ’тс’, польск. tonąć ’тс’, н.-луж. toniś, чэш. tonouti ’тс’, славац. tonúť ’тс’, славен. toníti ’тс’, серб.-харв. то̀нути ’тс’, балг. тъ́на ’патанаць’, дыял. то́на, макед. тоне ’тс’. З прасл. *tonǫti < *topnǫti ’тануць’, звязанага з *topiti ’тапіць’ (Фасмер, 4, 77; Брукнер, 573; Махэк₂, 647; Голуб-Ліер, 367; Шустар-Шэўц, 1516; ЕСУМ, 5, 597; Борысь, 637; Рачава, Этимология–2003–2005, 186). Гл. тапі́ць 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тапі́цца I несов.
1. (лишать себя жизни) топи́ться;
2. (идти ко дну) тону́ть, утопа́ть;
3. страд. топи́ться; потопля́ться; см. тапі́ць I;
◊ калі́ то́пішся, то і за сало́мінку (бры́тву) ухо́пішся — посл. утопа́ющий и за соло́минку хвата́ется
тапі́цца II несов., возвр., страд. топи́ться; пла́виться; см. тапі́ць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)