супо́льніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. супо́льніцтва
Р. супо́льніцтва
Д. супо́льніцтву
В. супо́льніцтва
Т. супо́льніцтвам
М. супо́льніцтве

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

супо́льніцтва, ‑а, н.

Саўдзельніцтва ў якіх‑н. справах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супо́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да супольніка (у 2 знач.), супольніцтва; уласцівы супольніку. Супольніцкія інтарэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соо́бщничество ср. саўдзе́л, -лу м., супо́льніцтва, -ва ср.; уст. хаўру́с, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пособничество книжн. дапамага́нне, -ння ср., памага́нне, -ння ср.; супо́льніцтва, -ва ср.; саўдзе́льніцтва, -ва ср.; хаўру́сніцтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)