спужа́ць гл. пужаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спужа́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спужа́ю спужа́ем
2-я ас. спужа́еш спужа́еце
3-я ас. спужа́е спужа́юць
Прошлы час
м. спужа́ў спужа́лі
ж. спужа́ла
н. спужа́ла
Загадны лад
2-я ас. спужа́й спужа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час спужа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спужа́ць сов. испуга́ть, напуга́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спужа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Выклікаць страх, боязь; спалохаць. Я хаваюся за дуб, чакаю, каб спужаць Змітрыка, які паволі крочыць за падводай. Мыслівец. [Гаўрыла:] — А мяне-то чортам ды нябожчыкам ніхто ўжо не спужаў бы. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пужа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., каго (што).

Наводзіць страх, палохаць.

|| зак. спужа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і напужа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

Напужаў мех, дык і торба страшна (прыказка).

|| аднакр. пужну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́

|| наз. пужа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапужа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго (што).

Моцна спужаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папужа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго (што).

1. Злёгку напужаць.

2. Спужаць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

испуга́ть сов. спало́хаць, спужа́ць; (всполошить) успу́дзіць, перапало́хаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уляка́ць

‘спужаць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уляка́ю уляка́ем
2-я ас. уляка́еш уляка́еце
3-я ас. уляка́е уляка́юць
Прошлы час
м. уляка́ў уляка́лі
ж. уляка́ла
н. уляка́ла
Загадны лад
2-я ас. уляка́й уляка́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час уляка́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

улякну́ць

‘спужаць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. улякну́ улякнё́м
2-я ас. улякне́ш улякняце́
3-я ас. улякне́ улякну́ць
Прошлы час
м. улякну́ў улякну́лі
ж. улякну́ла
н. улякну́ла
Загадны лад
2-я ас. улякні́ улякні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час улякну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)