спако́н,

У выразе: спакон веку (вякоў) — з даўніх часоў.

С. веку вядома.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спако́н

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
спако́н - -

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спако́н: с. ве́ку (вяко́ў) испоко́н (споко́н) ве́ка (ве́ку, веко́в)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спако́н,

У выразе: спакон вякоў (веку) гл. век.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Спако́н (веку) ‘спрадвеку’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Сержп. Прык.), спако́ну ‘па прадвызначэнні’ (Гарэц.). Рус. испоко́н, нар. споко́н ‘спрадвеку’. З стараж.-рус. поконъ ‘пачатак’ (Фасмер, 2, 141), гл. яшчэ кон, канец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

искони́ нареч., уст. спако́н ве́ку; спрадве́ку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

споко́н / споко́н ве́ку разг. спрадве́ку, спако́н вяко́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изве́чно нареч. спрадве́чна, адве́чна, спрадве́ку, адве́ку; спако́н ве́ку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

испоко́н / испоко́н ве́ку, испоко́н веко́в спако́н ве́ку, спрадве́ку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Супако́н: супоко́н ве́ку ’спрадвеку’ (Нас.). Гл. спакон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)