спа́дчынны, -ая, -ае.

1. гл. спадчына.

2. Звязаны са спадчыннасцю.

Спадчынная хвароба.

3. Які ідзе ў парадку пераемнасці ад аднаго да другога, заснаваны на гэтым пераходзе.

С. князь.

|| наз. спа́дчыннасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́дчынны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спа́дчынны спа́дчынная спа́дчыннае спа́дчынныя
Р. спа́дчыннага спа́дчыннай
спа́дчыннае		 спа́дчыннага спа́дчынных
Д. спа́дчыннаму спа́дчыннай спа́дчыннаму спа́дчынным
В. спа́дчынны (неадуш.)
спа́дчыннага (адуш.)		 спа́дчынную спа́дчыннае спа́дчынныя (неадуш.)
спа́дчынных (адуш.)
Т. спа́дчынным спа́дчыннай
спа́дчыннаю		 спа́дчынным спа́дчыннымі
М. спа́дчынным спа́дчыннай спа́дчынным спа́дчынных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спа́дчынны

1. насле́дственный;

2. (определяемый правилами преемства) прее́мственный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спа́дчынны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да спадчыны (у 1, 3 знач.). Спадчыннае права. □ Сузан бярэ кавалачак паперы і скрупулёзна выпісвае лічбу за лічбай. Вось гэта давядзецца аддаць, як спадчынны падатак. Лынькоў. // Які з’яўляецца спадчынай (у 1 знач.); атрыманы ў спадчыну. Мой тата прадаў вашым сваю спадчынную дзесяціну. Чорны. Каб усё ж выратаваць.. [Зыгмунта] ад кадэцкага корпуса, давялося аддаць паліцэйскаму ўсё спадчыннае серабро. Якімовіч. Мы адраджалі гаспадарку на трох з паловай дзесяцінах спадчыннай зямлі. Таўлай.

2. Звязаны з спадчыннасцю (у 1 знач.). Памру я таксама хутка, стары! У нас гэтая хвароба спадчынная. Хведаровіч.

3. Які ідзе ў парадку пераемнасці ад аднаго да другога, заснаваны на гэтым пераходзе. Спадчынны князь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́дчыннасць, -і, ж.

1. гл. спадчынны.

2. Захоўванне і перадача праз пакаленні прыродных уласцівасцей арганізма.

3. Тое, што і спадчына (у 2 і 3 знач.) (спец.).

|| прым. спа́дчынны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ге́нна-спа́дчынны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ге́нна-спа́дчынны ге́нна-спа́дчынная ге́нна-спа́дчыннае ге́нна-спа́дчынныя
Р. ге́нна-спа́дчыннага ге́нна-спа́дчыннай
ге́нна-спа́дчыннае		 ге́нна-спа́дчыннага ге́нна-спа́дчынных
Д. ге́нна-спа́дчыннаму ге́нна-спа́дчыннай ге́нна-спа́дчыннаму ге́нна-спа́дчынным
В. ге́нна-спа́дчынны (неадуш.)
ге́нна-спа́дчыннага (адуш.)		 ге́нна-спа́дчынную ге́нна-спа́дчыннае ге́нна-спа́дчынныя (неадуш.)
ге́нна-спа́дчынных (адуш.)
Т. ге́нна-спа́дчынным ге́нна-спа́дчыннай
ге́нна-спа́дчыннаю		 ге́нна-спа́дчынным ге́нна-спа́дчыннымі
М. ге́нна-спа́дчынным ге́нна-спа́дчыннай ге́нна-спа́дчынным ге́нна-спа́дчынных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́барна-спа́дчынны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́барна-спа́дчынны вы́барна-спа́дчынная вы́барна-спа́дчыннае вы́барна-спа́дчынныя
Р. вы́барна-спа́дчыннага вы́барна-спа́дчыннай
вы́барна-спа́дчыннае		 вы́барна-спа́дчыннага вы́барна-спа́дчынных
Д. вы́барна-спа́дчыннаму вы́барна-спа́дчыннай вы́барна-спа́дчыннаму вы́барна-спа́дчынным
В. вы́барна-спа́дчынны (неадуш.)
вы́барна-спа́дчыннага (адуш.)		 вы́барна-спа́дчынную вы́барна-спа́дчыннае вы́барна-спа́дчынныя (неадуш.)
вы́барна-спа́дчынных (адуш.)
Т. вы́барна-спа́дчынным вы́барна-спа́дчыннай
вы́барна-спа́дчыннаю		 вы́барна-спа́дчынным вы́барна-спа́дчыннымі
М. вы́барна-спа́дчынным вы́барна-спа́дчыннай вы́барна-спа́дчынным вы́барна-спа́дчынных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насле́дственный спа́дчынны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саманабы́ты, -ая, -ае.

Не спадчынны, набыты асабіста, на свае сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радавы́³, -а́я, -о́е.

1. Які мае адносіны да роду (у 2 знач.).

Р. абрад.

2. Спадчынны, родавы.

Радавая маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)