спада́рыня

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. спада́рыня спада́рыні
Р. спада́рыні спада́рынь
Д. спада́рыні спада́рыням
В. спада́рыню спада́рынь
Т. спада́рыняй
спада́рыняю		 спада́рынямі
М. спада́рыні спада́рынях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спада́рыня ж. госпожа́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спада́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Форма афіцыйнага ветлівага звароту да асобы ў беларусаў.

Шаноўныя спадарыні і спадары!

|| ж. спада́рыня, -і, мн. -і, -рынь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

госпожа́ па́ні нескл., ж., спада́рыня, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суда́рыня спада́рыня, -ні ж., васпа́ні нескл., ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Спада́р ‘гаспадар’ (Нас.), ‘госпад’, ‘гаспадар, пан’ (Стан.) сучасныя ветлівыя звароты спада́р, спада́рыня (ТСБЛМ; Беларусіка, 19, 224), ст.-бел. сподарь (Станкевіч, Язык, 651; Карскі, 1, 372), спадарыня (Ст.-бел. лексікон). Укр. спода́рь ‘тс’. З гаспадар з адсячэннем га‑; параўн. спажа. Этапы адпадзення фіксуюцца ў ст.-бел. осподарь (1407), сподарь (1489), оспоже (1489), гл. Карскі 1, 371–372. Параўн. спада́рка ‘гаспадарка’ (навагр., Сл. рэг. лекс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)