смуро́дзіць, -ро́джу, -ро́дзіш, -ро́дзіць; незак. (разм.).
Распаўсюджваць смурод.
|| зак. насмуро́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
смуро́дзіць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
смуро́джу |
смуро́дзім |
| 2-я ас. |
смуро́дзіш |
смуро́дзіце |
| 3-я ас. |
смуро́дзіць |
смуро́дзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
смуро́дзіў |
смуро́дзілі |
| ж. |
смуро́дзіла |
| н. |
смуро́дзіла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
смуро́дзь |
смуро́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
смуро́дзячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
смуро́дзіць несов., разг. распространя́ть вонь; воня́ть;
◊ с. свет — пренебр. копти́ть не́бо
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
смуро́дзіць, ‑роджу, ‑родзіш, ‑родзіць; незак.
Разм. Распаўсюджваць смурод, непрыемны пах. На шафцы ў кухні шыпіць і смуродзіць газай прымус. Брыль.
•••
Смуродзіць свет — жыць, нічым карысным не займаючыся, чыніць людзям непрыемнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насмуро́дзіць гл. смуродзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
воня́ть несов., разг. (дурно пахнуть) смярдзе́ць; (распространять вонь) смуро́дзіць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ця́жыць
‘свет смуродзіць - зямлю цяжыць; абцяжарваць каго-небудзь, ускладняць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ця́жу |
ця́жым |
| 2-я ас. |
ця́жыш |
ця́жыце |
| 3-я ас. |
ця́жыць |
ця́жаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ця́жыў |
ця́жылі |
| ж. |
ця́жыла |
| н. |
ця́жыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ця́ж |
ця́жце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ця́жачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
засмуро́дзіць 1, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.
Разм. Напоўніць смуродам. Засмуродзіць усю хату паленым.
засмуро́дзіць 2, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.
Разм. Пачаць смуродзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
копти́ть несов.
1. (вялить в дыму) вэ́ндзіць;
2. (испускать копоть) курэ́ць, куро́дыміць, курады́міць;
ла́мпа копти́т ля́мпа куры́ць;
3. (покрывать копотью) заку́рваць, закуро́дымліваць, закурады́мліваць;
◊
копти́ть не́бо пренебр. смуро́дзіць свет;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ву́дзіць 1 ’смярдзець, смуродзіць, псаваць паветра’ (Весці АН БССР, 1969, 4, 132, зэльв.). Ц.-слав. ѫдити ’вэндзіць’, укр. вудити ’тс’, польск. wędzić, чэш. uditi, славац. údiť, славен. (v)oditi ’тс’. Параўн. таксама чэш. дыял. oudno ’душна, млосна’. Другая ступень чаргавання ў рус. вянуть, бел. вянуць і г. д. Роднаснае ст.-в.-ням. swintan, с.-в.-ням. swinden, н.-в.-ням. schwinden, ст.-в.-ням. swedan ’паліць павольна і з вялікім дымам’ (Фасмер, 1, 375; Брукнер, 608 і наст.; Махэк₂, 666; Рудніцкі, 1, 493). Змяненне значэння, відавочна, адбылося ў сувязі з запазычаннем польск. wędzić ’вэндзіць’ і адцясненнем вудзіць на перыферыю.
Ву́дзіць 2 ’красці’ (Жд., 2) Рус. смал. вуднуць ’секануць, украсці’ (Дабр.), ву́дзіць ’біць’ (Раст.). Няясна. Магчыма, роднаснае чэш. uditi ’дзяліць, расчляняць’, серб. у́дити ’расчляняць, рэзаць на кавалкі, рассякаць’ і далей да уд (гл.) (Брукнер, 592).
Ву́дзі́ць 3 (БРС, Нас., КТС, Бяльк.). Да вуда (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)