ця́жыць

‘свет смуродзіць - зямлю цяжыць; абцяжарваць каго-небудзь, ускладняць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ця́жу ця́жым
2-я ас. ця́жыш ця́жыце
3-я ас. ця́жыць ця́жаць
Прошлы час
м. ця́жыў ця́жылі
ж. ця́жыла
н. ця́жыла
Загадны лад
2-я ас. ця́ж ця́жце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ця́жачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)