ско́нчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ско́нчаны ско́нчаная ско́нчанае ско́нчаныя
Р. ско́нчанага ско́нчанай
ско́нчанае		 ско́нчанага ско́нчаных
Д. ско́нчанаму ско́нчанай ско́нчанаму ско́нчаным
В. ско́нчаны (неадуш.)
ско́нчанага (адуш.)		 ско́нчаную ско́нчанае ско́нчаныя (неадуш.)
ско́нчаных (адуш.)
Т. ско́нчаным ско́нчанай
ско́нчанаю		 ско́нчаным ско́нчанымі
М. ско́нчаным ско́нчанай ско́нчаным ско́нчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ско́нчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ско́нчаны ско́нчаная ско́нчанае ско́нчаныя
Р. ско́нчанага ско́нчанай
ско́нчанае		 ско́нчанага ско́нчаных
Д. ско́нчанаму ско́нчанай ско́нчанаму ско́нчаным
В. ско́нчаны (неадуш.)
ско́нчанага (адуш.)		 ско́нчаную ско́нчанае ско́нчаныя (неадуш.)
ско́нчаных (адуш.)
Т. ско́нчаным ско́нчанай
ско́нчанаю		 ско́нчаным ско́нчанымі
М. ско́нчаным ско́нчанай ско́нчаным ско́нчаных

Кароткая форма: ско́нчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ско́нчаны ко́нченный, око́нченный, зако́нченный; см. ско́нчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́нчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад скончыць.

2. ско́нчана; безас. у знач. вык., звычайна з кім-чым. Пра заканчэнне, спыненне чаго‑н. (адносін, справы і пад.). [Стэфан:] — Пайшоў бы ты, Андрэй, куды трэба, прызнаўся, сказаў бы, што з мінулым усё скончана і ты пачынаеш новае жыццё. Ваданосаў. У-у-у, — загула Томка. — Хвацкі хлопец... І ў цябе з ім усё скончана? — спачувальна працягнула яна. Арабей.

3. у знач. прым. Вырашаны, кончаны. Скончаная справа.

4. у знач. прым. Адпеты, непапраўны ў сваіх паводзінах, імкненнях і пад. (пра чалавека). — Скончаны чалавек! — наліліся чырванню вочы Кастроўскага. Гурскі.

•••

І скончана — рашэнне канчатковае, далей размоў не можа быць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́нченый прил. ско́нчаны;

◊

ко́нченый челове́к ско́нчаны чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

око́нченный зако́нчаны, ско́нчаны, ко́нчаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́нчана нареч. ко́нчено, око́нчено, зако́нчено; см. ско́нчаны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́нченный прич., прил. зако́нчаны, ско́нчаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́нченный прич., ко́нчаны, ско́нчаны, зако́нчаны;

рабо́та ко́нчена рабо́та ко́нчана (ско́нчана, зако́нчана);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прико́нченный

1. прыко́нчаны, ко́нчаны, ско́нчаны;

2. (добитый) прыко́нчаны, дабі́ты; см. прико́нчить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)