прико́нчить сов., разг.

1. (прекратить, окончить) прыко́нчыць, ко́нчыць, ско́нчыць;

2. (добить) прыко́нчыць, дабі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)