прико́нчить
1. (прекратить, окончить) прыко́нчыць, ко́нчыць, ско́нчыць;
2. (добить) прыко́нчыць, дабі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
прико́нчить
1. (прекратить, окончить) прыко́нчыць, ко́нчыць, ско́нчыць;
2. (добить) прыко́нчыць, дабі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)