скве́рный

1. (гадкий) пага́ны, га́дкі, бры́дкі; (мерзкий) агі́дны; (пакостный) паску́дны;

2. (плохого качества, неважный) дрэ́нны, ке́пскі, благі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бры́дкі

1. некраси́вый, безобра́зный, уро́дливый;

б. твар — некраси́вое (безобра́зное, уро́дливое) лицо́;

2. (непристойный) гря́зный, са́льный, ме́рзкий;

3. (безнравственный) дурно́й, скве́рный, ме́рзкий;

4. (неприятный) дурно́й, га́дкий, скве́рный; проти́вный;

б. хара́ктар — га́дкий (дурно́й, скве́рный) хара́ктер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́пах пах, род. па́ху м.; (скверный, дурной) смуро́д, -ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́пскі плохо́й; скве́рный; худо́й, дрянно́й, дурно́й;

◊ ~кія спра́вы — плохи́е дела́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скле́рны ‘сыры, халодны’: сёння такі склерны дзень (Сцяшк. Сл.). Відаць, да склець (гл.) або сапсаванае рус. скве́рный, гл. скве́рня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нялю́дскі

1. нечелове́ческий;

2. (антигуманный) нечелове́ческий, бесчелове́чный;

3. разг. (плохой) скве́рный, некраси́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паску́дны прост.

1. (о низком качестве) скве́рный, отврати́тельный, паску́дный;

2. (омерзительный) га́дкий, ме́рзкий, гну́сный, паску́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скве́рность ж. га́дасць, -ці ж., бры́дасць, -ці ж.; паску́дства, -ва ср., по́скудзь, -дзі ж.; см. скве́рный​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́дкі разг.

1. (вызывающий отвращение) га́дкий, отврати́тельный, проти́вный;

2. (некрасивый) безобра́зный, уро́дливый;

3. (дурной) га́дкий, ме́рзкий, скве́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скве́рня ‘смурод, гразь, брыдота’, скверната́ ‘нечыстата’, скверня́вый ‘брыдкі, гразны’ (Нас.), сквірна́, мн. л. сквярны́ ‘нагар, бруд на кноце лямпы’ (Варл.), ст.-бел. скверныи ‘брудны’ (Альтбаўэр). Укр. скве́рна, скве́рный, рус. царк. скве́рна; скве́рный, стараж.-рус. сквьрна ‘агіднасць, брыдота’, сквьрнъ ‘брыдкі’, чэш., славац. skvrna ‘пляма’, славен. skvȓna, skrȗna ‘агіднасць’, ст.-слав. скврьна, сквръна. Прасл. *skvьrna, *skvьrnъ. Набліжэнне да рус. скаред, польск. szkarada ‘агіднасць, брыдота’, грэч. σκῶρ, οκατός ‘гной, адкіды’ на аснове блізкасці значэнняў Фасмер (3, 637) лічыць сумніўным з-за наяўнасці ‑v‑. Сной₁ (576) выводзіць ад *skveriti (гл. скварыць) ‘растопліваць тлушч’ з першасным значэннем ‘замаслены, тлусты’. Паводле Махэка₂ (311), роднаснае з чэш. дыял., славац. kvariť, укр. ква́рити, серб.-харв., славен. kvariti ‘псаваць’, што падтрымлівае Мяркулава (Этимология–1982, 43 і наст.), ўзнаўляючы прасл. *skvьrěti ‘гніць’, якое сумесна з *skvьriti утвараюць адно этымалагічнае гняздо.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)