скаро́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скаро́чаны скаро́чаная скаро́чанае скаро́чаныя
Р. скаро́чанага скаро́чанай
скаро́чанае		 скаро́чанага скаро́чаных
Д. скаро́чанаму скаро́чанай скаро́чанаму скаро́чаным
В. скаро́чаны (неадуш.)
скаро́чанага (адуш.)		 скаро́чаную скаро́чанае скаро́чаныя (неадуш.)
скаро́чаных (адуш.)
Т. скаро́чаным скаро́чанай
скаро́чанаю		 скаро́чаным скаро́чанымі
М. скаро́чаным скаро́чанай скаро́чаным скаро́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скаро́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скаро́чаны скаро́чаная скаро́чанае скаро́чаныя
Р. скаро́чанага скаро́чанай
скаро́чанае		 скаро́чанага скаро́чаных
Д. скаро́чанаму скаро́чанай скаро́чанаму скаро́чаным
В. скаро́чаны (неадуш.)
скаро́чанага (адуш.)		 скаро́чаную скаро́чанае скаро́чаныя (неадуш.)
скаро́чаных (адуш.)
Т. скаро́чаным скаро́чанай
скаро́чанаю		 скаро́чаным скаро́чанымі
М. скаро́чаным скаро́чанай скаро́чаным скаро́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скаро́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скаро́чаны скаро́чаная скаро́чанае скаро́чаныя
Р. скаро́чанага скаро́чанай
скаро́чанае		 скаро́чанага скаро́чаных
Д. скаро́чанаму скаро́чанай скаро́чанаму скаро́чаным
В. скаро́чаны (неадуш.)
скаро́чанага (адуш.)		 скаро́чаную скаро́чанае скаро́чаныя (неадуш.)
скаро́чаных (адуш.)
Т. скаро́чаным скаро́чанай
скаро́чанаю		 скаро́чаным скаро́чанымі
М. скаро́чаным скаро́чанай скаро́чаным скаро́чаных

Кароткая форма: скаро́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скаро́чаны

1. сокращённый;

2. свёрнутый;

1, 2 см. скараці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скаро́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад скараціць.

2. у знач. прым. Які з’яўляецца вынікам скарачэння; меншы. Скарочаны рабочы дзень. Займацца па скарочанай праграме. Выдаць аповесць у скарочаным выглядзе.

3. у знач. прым. Названы коратка, абазначаны пачатковымі літарамі, часткай слова або больш кароткім словам. Скарочанае слова. □ Ад ранейшага мала чаго засталося ў .. [Паходні] — хіба тая ж весялосць у гаворцы і звычка зваць .. [Марынку] скарочаным імем: Мара. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сокращённый скаро́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укоро́ченный

1. прич. укаро́чаны, пакаро́чаны;

2. прил. скаро́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ужа́тый​I

1. сці́снуты, уці́снуты;

2. скаро́чаны; см. ужа́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парафра́за, ‑ы, ж.

1. Пераказ сваімі словамі літаратурнага твора, а таксама скарочаны выклад (адаптацыя) вялікіх мастацкіх твораў.

2. Пашыраны ў 19 ст. пераклад чужых музычных тэм з самастойнымі варыяцыямі, зменамі, дадаткамі.

[Ад грэч. paráphrasis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Ляле́ць, леле́ць, еле́ць ’блішчаць, пералівацца’ (ТС) — скарочаны варыянт да лялеяць (гл.). Аб пераходзе лʼ > й (йеле́ць) гл. Карскі 1, 322.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)