назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| са́ксы | ||
| са́кса | са́ксаў | |
| са́ксу | са́ксам | |
| са́кса | са́ксаў | |
| са́ксам | са́ксамі | |
| са́ксе | са́ксах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| са́ксы | ||
| са́кса | са́ксаў | |
| са́ксу | са́ксам | |
| са́кса | са́ксаў | |
| са́ксам | са́ксамі | |
| са́ксе | са́ксах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́ксы, ‑аў;
Старажытнае германскае племя, якое насяляла паўночназаходнюю Еўропу і Брытанію.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Саксо́нцы ’насельніцтва Федэратыўнай рэспублікі Германія, якія жывуць на тэрыторыі былога каралеўства Саксонія’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плі́сканне ’бліск’, пяіскыць ’пабліскваць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Піня́га (з шавецкага рамяства) (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Едва́б ’шоўк’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плоц ’плоскі бок біткі’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)