ры́бачка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ры́бачка ры́бачкі
Р. ры́бачкі ры́бачак
Д. ры́бачцы ры́бачкам
В. ры́бачку ры́бачак
Т. ры́бачкай
ры́бачкаю		 ры́бачкамі
М. ры́бачцы ры́бачках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рыба́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. рыба́чка рыба́чкі
Р. рыба́чкі рыба́чак
Д. рыба́чцы рыба́чкам
В. рыба́чку рыба́чак
Т. рыба́чкай
рыба́чкаю		 рыба́чкамі
М. рыба́чцы рыба́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рыба́чка ж. рыба́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыба́чка рыба́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рыба́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Жан. да рыбак.

2. Жонка рыбака. Доўга рыбачка ў сяле Будзе адна сумаваць. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыба́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які займаецца рыбнай лоўляй як промыслам, а таксама як аматар рыбнай лоўлі.

Калі бацька р., дык і дзеці ў ваду глядзяць (з нар.).

|| ж. рыба́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і. -чак.

|| прым. рыба́цкі, -ая, -ае і рыба́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уди́льщица вудзі́льшчыца, -цы ж.; рыба́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыва́ўнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая лекавая расліна сямейства складанакветных з пёрыстымі рассечанымі лістамі і моцным пахам. Рыбачка падняла яго, схавала, Крываўнікам на ранах кроў спыніла. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Клыгу́н ’чайка (Larus), рыбачка (Sterna)’ (Флёра II). Звычайна назва чайкі паходзіць^ад яе сумнага крыку. Таму здаецца, што клыгун можна параўнаць з клігуніха (гл.) ’жанчына, якая ўсё стогне’ і далей з клікун (гл.) і клікаць(гл.). Параўн. таксама рус. клыкать ’плакаць’ і літ. klūkti ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рыба́лка ж.

1. разг. рыба́лка, -кі ж.; ры́бная ло́ўля;

пошёл на рыба́лку пайшо́ў на ры́бу (на рыба́лку);

2. м. и ж., обл. рыба́к, -ка́ м.; рыба́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)