ру́хальнік
‘прыстасаванне для рухання чаго-небудзь’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ру́хальнік |
ру́хальнікі |
| Р. |
ру́хальніка |
ру́хальнікаў |
| Д. |
ру́хальніку |
ру́хальнікам |
| В. |
ру́хальнік |
ру́хальнікі |
| Т. |
ру́хальнікам |
ру́хальнікамі |
| М. |
ру́хальніку |
ру́хальніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ру́хальнік
‘асоба - той, хто рухае што-небудзь або спрыяе руханню чаго-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ру́хальнік |
ру́хальнікі |
| Р. |
ру́хальніка |
ру́хальнікаў |
| Д. |
ру́хальніку |
ру́хальнікам |
| В. |
ру́хальніка |
ру́хальнікаў |
| Т. |
ру́хальнікам |
ру́хальнікамі |
| М. |
ру́хальніку |
ру́хальніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)