ру́хальнік

‘прыстасаванне для рухання чаго-небудзь’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ру́хальнік ру́хальнікі
Р. ру́хальніка ру́хальнікаў
Д. ру́хальніку ру́хальнікам
В. ру́хальнік ру́хальнікі
Т. ру́хальнікам ру́хальнікамі
М. ру́хальніку ру́хальніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ру́хальнік

‘асоба - той, хто рухае што-небудзь або спрыяе руханню чаго-небудзь’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ру́хальнік ру́хальнікі
Р. ру́хальніка ру́хальнікаў
Д. ру́хальніку ру́хальнікам
В. ру́хальніка ру́хальнікаў
Т. ру́хальнікам ру́хальнікамі
М. ру́хальніку ру́хальніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Рухальнік 4/93, гл. Рухач

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)