ро́зніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ро́зніца |
| Р. |
ро́зніцы |
| Д. |
ро́зніцы |
| В. |
ро́зніцу |
| Т. |
ро́зніцай
ро́зніцаю |
| М. |
ро́зніцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ро́зніца¹, -ы, ж.
1. Непадабенства, адрозненне ў чым-н.
Р. ва ўзросце.
2. Велічыня, якая з’яўляецца рознасцю паміж дзвюма іншымі.
Р. паміж старым і новым акладамі.
◊
Якая розніца? (разм.) — ці не ўсё роўна?
Няма розніцы або без розніцы (разм.) — усё роўна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ро́зніца², -ы, ж. (спец.).
Тавар, які прадаецца паштучна або невялікімі партыямі.
◊
У розніцу — невялікімі колькасцямі, паштучна.
Прадаваць у розніцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ро́зніца I ж. ра́зница, разли́чие ср.
ро́зніца II ж., торг. ро́зница;
прадава́ць у ~цу — продава́ть в ро́зницу;
◊ о́птам і ў ро́зніцу — о́птом и в ро́зницу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ро́зніца 1, ‑ы, ж.
1. Непадабенства, адрозненне ў чым‑н. [Мальгрэта:] — Я ж казала ўжо, Хвядоска, У нас між горадам і вёскай Аніякай розніцы. Крапіва. Малевіч падыходзіць да рэчкі і, таксама як я, садзіцца на беразе. Розніца толькі ў тым, што я сяджу на абрыве, спусціўшы ногі над вадой, а ён прылёг пад адхонам. Брыль.
2. Велічыня, сума, якая з’яўляецца рознасцю паміж дзвюма велічынямі, сумамі. А прызнацца, у нас не вялікая розніца: год пятнаццаць... Хадзем, дай руку, спадарожніца. Вялюгін.
•••
Якая розніца? — ці не ўсё роўна?
ро́зніца 2, ‑ы, ж.
Спец. Продаж паштучна або невялікімі колькасцямі. Здавалася, Індыя, згаладаўшыся за стагоддзі па металу, паглынае яго цяпер вялікімі і малымі кавалкамі, оптам і ў розніцу. Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ро́зніца 1, розьніца ’непадабенства, адрозненне ў чым-небудзь’, ’велічыня, сума, якая з’яўляецца рознасцю паміж дзвюма велічынямі, сумамі’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Бяльк., Касп., Байк. і Некр., ТС). Укр. різни́ця, рус. ра́зница (ц.-славянізм), польск. różnica ’адрозненне’, чэш. různice ’разлад, спрэчка’, ст.-польск. różnica ’тс’, ст.-рус. розница ’спрэчка, нязгода’ (XVII ст.). Да розны (гл.).
Ро́зніца 2 ’продаж паштучна або невялікімі колькаснаму (ТСБМ). З рус. розница ’тс’ < ст.-рус. розница ’тс’ (1407 г.). Сюды ж рознічны ’звязаны з гандлем у розніцу’ (ТСБМ). Параўн. ураздроб (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ра́зница ро́зніца, -цы ж.;
больша́я ра́зница вялі́кая ро́зніца;
кака́я ра́зница? яка́я ро́зніца?.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
са́льда, нескл., н. (спец.).
Астатак, розніца паміж прыходам і расходам рахунку.
С. гандлёвага балансу.
|| прым. са́льдавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перапа́д
‘розніца паміж верхнім і ніжнім узроўнямі вады, тэмпературы і пад.’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
перапа́д |
перапа́ды |
| Р. |
перапа́ду |
перапа́даў |
| Д. |
перапа́ду |
перапа́дам |
| В. |
перапа́д |
перапа́ды |
| Т. |
перапа́дам |
перапа́дамі |
| М. |
перапа́дзе |
перапа́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хі́бнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.
1. Памылка, няправільнасць, недакладнасць.
2. Розніца паміж сапраўднай велічынёй чаго-н. і велічынёй, атрыманай пры вымярэнні; адхіленне ад зададзенай велічыні; недакладнасць (спец.).
Абсалютная х.
Адносная х.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)