ро́зніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ро́зніца
Р. ро́зніцы
Д. ро́зніцы
В. ро́зніцу
Т. ро́зніцай
ро́зніцаю
М. ро́зніцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ро́зніца¹, -ы, ж.

1. Непадабенства, адрозненне ў чым-н.

Р. ва ўзросце.

2. Велічыня, якая з’яўляецца рознасцю паміж дзвюма іншымі.

Р. паміж старым і новым акладамі.

◊

Якая розніца? (разм.) — ці не ўсё роўна?

Няма розніцы або без розніцы (разм.) — усё роўна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́зніца², -ы, ж. (спец.).

Тавар, які прадаецца паштучна або невялікімі партыямі.

◊

У розніцу — невялікімі колькасцямі, паштучна.

Прадаваць у розніцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́зніца I ж. ра́зница, разли́чие ср.

ро́зніца II ж., торг. ро́зница;

прадава́ць у ~цу — продава́ть в ро́зницу;

◊ о́птам і ў ро́зніцу — о́птом и в ро́зницу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́зніца ​1, ‑ы, ж.

1. Непадабенства, адрозненне ў чым‑н. [Мальгрэта:] — Я ж казала ўжо, Хвядоска, У нас між горадам і вёскай Аніякай розніцы. Крапіва. Малевіч падыходзіць да рэчкі і, таксама як я, садзіцца на беразе. Розніца толькі ў тым, што я сяджу на абрыве, спусціўшы ногі над вадой, а ён прылёг пад адхонам. Брыль.

2. Велічыня, сума, якая з’яўляецца рознасцю паміж дзвюма велічынямі, сумамі. А прызнацца, у нас не вялікая розніца: год пятнаццаць... Хадзем, дай руку, спадарожніца. Вялюгін.

•••

Якая розніца? — ці не ўсё роўна?

ро́зніца ​2, ‑ы, ж.

Спец. Продаж паштучна або невялікімі колькасцямі. Здавалася, Індыя, згаладаўшыся за стагоддзі па металу, паглынае яго цяпер вялікімі і малымі кавалкамі, оптам і ў розніцу. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́зніца​I ж (непадабенства) Verschíedenheit f -, Únterschied m -(e)s;

2. матэм Differénz f -;

ро́зніца у валю́тных ку́рсах камерц, фін Únterschied [Differénz] in Devisenkursen [-´vi:-]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ро́зніца​II ж камерц Éinzelhandelwaren pl; Kléinhandelwaren pl;

у ро́зніцау éinzeln, stückweise

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ро́зніца 1, розьніца ’непадабенства, адрозненне ў чым-небудзь’, ’велічыня, сума, якая з’яўляецца рознасцю паміж дзвюма велічынямі, сумамі’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Бяльк., Касп., Байк. і Некр., ТС). Укр. різни́ця, рус. ра́зница (ц.-славянізм), польск. różnica ’адрозненне’, чэш. různice ’разлад, спрэчка’, ст.-польск. różnica ’тс’, ст.-рус. розница ’спрэчка, нязгода’ (XVII ст.). Да розны (гл.).

Ро́зніца 2 ’продаж паштучна або невялікімі колькаснаму (ТСБМ). З рус. розница ’тс’ < ст.-рус. розница ’тс’ (1407 г.). Сюды ж рознічны ’звязаны з гандлем у розніцу’ (ТСБМ). Параўн. ураздроб (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ра́зница ро́зніца, -цы ж.;

больша́я ра́зница вялі́кая ро́зніца;

кака́я ра́зница? яка́я ро́зніца?.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́льда, нескл., н. (спец.).

Астатак, розніца паміж прыходам і расходам рахунку.

С. гандлёвага балансу.

|| прым. са́льдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)