раме́сніцкі, -ая, -ае.

1. гл. рамеснік.

2. Тое, што і рамесны.

Рамесніцкае вучылішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раме́сніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раме́сніцкі раме́сніцкая раме́сніцкае раме́сніцкія
Р. раме́сніцкага раме́сніцкай
раме́сніцкае		 раме́сніцкага раме́сніцкіх
Д. раме́сніцкаму раме́сніцкай раме́сніцкаму раме́сніцкім
В. раме́сніцкі (неадуш.)
раме́сніцкага (адуш.)		 раме́сніцкую раме́сніцкае раме́сніцкія (неадуш.)
раме́сніцкіх (адуш.)
Т. раме́сніцкім раме́сніцкай
раме́сніцкаю		 раме́сніцкім раме́сніцкімі
М. раме́сніцкім раме́сніцкай раме́сніцкім раме́сніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раме́сніцкі прям., перен. реме́сленнический

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раме́сніцкі, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і рамесны. Рамесніцкі промысел. Рамесніцкае вучылішча. □ Напярэдадні XVI стагоддзя Мінск ператвараецца ў важны гандлёвы і рамесніцкі горад. «Полымя».

2. Які мае адносіны да рамесніцтва (у 2 знач.), рамесніка (у 2 знач.), уласцівы ім. Рамесніцкі падыход да мастацтва. □ А. Ністаў лічыў ворагамі сапраўднага рэалістычнага мастацтва рамесніцкія штампы, халодную абыякавасць і банальнасць, напышлівую дэкламацыю. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раме́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца, валодае прафесійным рамяством.

Дробны р.

2. перан. Той, хто працуе без творчай думкі, па шаблоне.

3. Вучань рамеснага вучылішча (разм.).

|| ж. раме́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. раме́сніцкі, -ая, -ае і раме́сны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Р. промысел.

Рамесная праца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гандлёва-раме́сніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гандлёва-раме́сніцкі гандлёва-раме́сніцкая гандлёва-раме́сніцкае гандлёва-раме́сніцкія
Р. гандлёва-раме́сніцкага гандлёва-раме́сніцкай
гандлёва-раме́сніцкае		 гандлёва-раме́сніцкага гандлёва-раме́сніцкіх
Д. гандлёва-раме́сніцкаму гандлёва-раме́сніцкай гандлёва-раме́сніцкаму гандлёва-раме́сніцкім
В. гандлёва-раме́сніцкі (неадуш.)
гандлёва-раме́сніцкага (адуш.)		 гандлёва-раме́сніцкую гандлёва-раме́сніцкае гандлёва-раме́сніцкія (неадуш.)
гандлёва-раме́сніцкіх (адуш.)
Т. гандлёва-раме́сніцкім гандлёва-раме́сніцкай
гандлёва-раме́сніцкаю		 гандлёва-раме́сніцкім гандлёва-раме́сніцкімі
М. гандлёва-раме́сніцкім гандлёва-раме́сніцкай гандлёва-раме́сніцкім гандлёва-раме́сніцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

самату́жна-раме́сніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самату́жна-раме́сніцкі самату́жна-раме́сніцкая самату́жна-раме́сніцкае самату́жна-раме́сніцкія
Р. самату́жна-раме́сніцкага самату́жна-раме́сніцкай
самату́жна-раме́сніцкае		 самату́жна-раме́сніцкага самату́жна-раме́сніцкіх
Д. самату́жна-раме́сніцкаму самату́жна-раме́сніцкай самату́жна-раме́сніцкаму самату́жна-раме́сніцкім
В. самату́жна-раме́сніцкі (неадуш.)
самату́жна-раме́сніцкага (адуш.)		 самату́жна-раме́сніцкую самату́жна-раме́сніцкае самату́жна-раме́сніцкія (неадуш.)
самату́жна-раме́сніцкіх (адуш.)
Т. самату́жна-раме́сніцкім самату́жна-раме́сніцкай
самату́жна-раме́сніцкаю		 самату́жна-раме́сніцкім самату́жна-раме́сніцкімі
М. самату́жна-раме́сніцкім самату́жна-раме́сніцкай самату́жна-раме́сніцкім самату́жна-раме́сніцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

реме́сленнический раме́сніцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Начы́нне ’інструменты, прылады’ (Яруш.), ’драўляны посуд; набор рамесніцкіх прылад, інструментаў’ (Нас.), начы́нье ’набор прылад’: начынье кросна ткаць (ТС), начы́ння, начы́не, начы́нё, начы́нё ’ўвесь посуд у хаце; інструмент’ (Сл. ПЗБ), начы́нё ’сталярны інструмент’ (навагр., Нар. словатв.), начэнё ’рамесніцкія прылады’ (Кліх), начэ́ня ’сталярны інструмент’ (нясвіж., З нар. сл.), ’начынне, рэчы’ (лід., Сл. ПЗБ), ст.-бел. начине ’сукупнасць прадметаў, прыналежнасць якога-небудзь ужытку; посуд рознага прызначэння; рамесніцкі інструмент’ (Дасл. (Гродна), 121), укр. начи́ння ’посуд; інструмент, прылады; частка кроснаў’, польск. naczynie ’ёмістасці, посуд; прылады, інструменты’, чэш. náčiní ’рамесніцкія прылады; кухонны посуд’. Паводле Булыкі (Лекс. запазыч., 94), ст.-бел. начинье (начынье) ’прылада, інструмент’ (з пач. XVI ст.) запазычана са ст.-польск. naczynie ’тс’; улічваючы геаграфію, хутчэй можна гаварыць пра арэальную інавацыю, цэнтр якой знаходзіўся, відаць, на чэшскай моўнай тэрыторыі (параўн. ст.-чэш. náčiní ’інструмент; посуд’). Да чын ’спосаб’, параўн. такім чынам ’так, такім спосабам’, паралельнае да надоба, надобʼе ’хатнія рэчы, прылады’ (славен. dob ’спосаб, рад’), параўн. балг. на́чин ’спосаб’ і інш., першапачаткова ’рэчы, што прызначаюцца для пэўнага спосабу працы; адпаведным чынам выкарыстоўваюцца’, гл. Махэк₂, 387; Брукнер, 82. Маг. начы́ньня ’вантробы’ (Бяльк.), фармальна тоеснае разгледжаным словам, мае іншае паходжанне: ад начыня́ць, чыні́ць ’фаршыраваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)