размя́ць, разамну́, разамне́ш, разамне́; разамнём, разамняце́, разамну́ць; разамні́; размя́ты; зак.
1. гл. мяць.
2. перан., каго-што. Рухамі прывесці цела ў стан фізічнай бадзёрасці (разм.).
Р. ногі.
|| незак. разміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. размі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
размя́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разамну́ |
разамнё́м |
| 2-я ас. |
разамне́ш |
разамняце́ |
| 3-я ас. |
разамне́ |
разамну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
размя́ў |
размя́лі |
| ж. |
размя́ла |
| н. |
размя́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разамні́ |
разамні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
размя́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
размя́ць сов.
1. размя́ть;
р. кіт — размя́ть зама́зку;
2. разг. размя́ть, промя́ть;
р. но́гі — размя́ть (промя́ть) но́ги
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
размя́ць, разамну, разамнеш, разамне; разамнём, разамняце; заг. разамні; зак.
1. што. Ціскаючы, расцерці на мяккую масу. Падышоўшы да самага краю сажалкі, Сяўрук уставіў вочы ў свежы вільготны чарназём пад нагамі, потым нагнуўся, узяў халодную тлустую грудку ў руку, размяў яе і чамусьці паднёс да носа. Кулакоўскі.
2. каго-што. Разм. Рухамі зняць анямеласць (з цела або яго частак). Ляжаць пад сенам было горача і нязручна, карцела паварушыцца, размяць анямелае цела. Новікаў. Але сяк-так прымайстраваўся Наш падарожны каля печы, Размяў крыху грудзіну, плечы. Колас. // Не даць застаяцца (каню).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мяць, мну, мнеш, мне; мнём, мняце́, мнуць; мні; мя́ты; незак., што.
1. Сціскаючы, ператвараць у мяккую масу, рабіць мяккім.
М. лён.
2. Рабіць няроўным, камячыць.
М. паперу.
3. Аб раслінах: прыгінаць, прытоптваць да зямлі.
М. траву.
4. Есці з апетытам, умінаць (разм.).
|| зак. змяць, самну́, самне́ш, самне́; самнём, самняце́, самну́ць; самні; змя́ты і размя́ць, разамну́, разамне́ш, разамне́; разамнём, разамняце́, разамну́ць; разамні; размя́ты (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
поразмя́ть сов., разг. (тро́хі) размя́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разміна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да размяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
размя́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад размяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разміна́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. размінаць — размяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)