піруэ́т, -а, М -э́це, мн. -ы, -аў, м.

У танцы: поўны паварот усяго цела на наску адной нагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піруэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. піруэ́т піруэ́ты
Р. піруэ́та піруэ́таў
Д. піруэ́ту піруэ́там
В. піруэ́т піруэ́ты
Т. піруэ́там піруэ́тамі
М. піруэ́це піруэ́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

піруэ́т м. пируэ́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піруэ́т, ‑а, М ‑руэце, м.

Поўны паварот усяго цела на наску адной нагі ў танцы.

[Фр. pirouette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пируэ́т піруэ́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)