піруэ́т, -а, М -э́це, мн. -ы, -аў, м.

У танцы: поўны паварот усяго цела на наску адной нагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піруэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. піруэ́т піруэ́ты
Р. піруэ́та піруэ́таў
Д. піруэ́ту піруэ́там
В. піруэ́т піруэ́ты
Т. піруэ́там піруэ́тамі
М. піруэ́це піруэ́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

піруэ́т м. пируэ́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піруэ́т, ‑а, М ‑руэце, м.

Поўны паварот усяго цела на наску адной нагі ў танцы.

[Фр. pirouette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піруэт

т. 12, с. 383

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

піруэ́т м Pirouette [pi´rwɛtə] f -, -n;

рабі́ць піруэ́ты pirouettíeren [pirwɛ-] vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

піруэ́т

(фр. pirouette)

1) поўны кругавы паварот усім целам на наску адной нагі (у танцы);

2) хуткае вярчэнне цела вакол вертыкальнай восі ў фігурным катанні на каньках;

3) паварот каня на задніх нагах пры верхавой яздзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

піруэ́т

(фр. pirouette)

1) поўны кругавы паварот усім целам на наску адной нагі ў танцы;

2) хуткае вярчэнне цела вакол вертыкальнай восі ў фігурным катанні на каньках;

3) паварот каня на задніх нагах пры верхавой яздзе.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пируэ́т піруэ́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

piruet

м. піруэт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)