пустоме́ля разг. пустаме́ля, -лі м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустамало́т м., обл. пустоме́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балабо́нка ж., разг. болту́нья, пустоме́ля, балабо́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустаме́ля м. и ж., разг. пустоме́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пустаме́ля ’балбатун, несур’ёзны чалавек’ (ТСБМ; міёр., З нар. сл.), пустоме́ля ’тс’ (ТС), а таксама пустамол ’тс’ (Цых.), сярод пісьменнікаў апошнюю форму ўжываюць М. Лупсякоў, І. Шамякін; сюды ж укр. пустомо́лка ’ханжа’, рус. пустоме́ля ’балбатун’. Ад пусты́ (гл.) і мало́ць (гл.); паводле Сабалеўскага (Лекции, 186), *меля — дзеепрыметнік ад малоць. Гл. Фасмер, 3, 411; параўн. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лапату́н, -на́ м., разг. лопоту́н, болту́н, пустоме́ля; трещо́тка, тарато́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балабо́н м., разг.

1. бубе́нчик; погрему́шка ж.;

2. перен. болту́н, пустоме́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

болту́нья разг.

1. (пустомеля) балбату́ха, -хі ж., лапату́ха, -хі ж.;

2. (сплетница) плятка́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

болту́н​I разг.

1. (пустомеля) балбату́н, -на́ м., лапату́н, -на́ м., пустасло́ў, -ло́ва м.;

2. (сплетник) плятка́р, род. плеткара́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

млын (род. млына́) м. ме́льница ж., мукомо́льня ж.;

вадзяны́ м. — водяна́я ме́льница;

паравы́ м. — парова́я ме́льница;

◊ ліць ваду́ (на чый) м. — лить во́ду (на чью) ме́льницу;

пусты́ м. — пустоме́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)