прыўно́сіць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыўно́шу |
прыўно́сім |
| 2-я ас. |
прыўно́сіш |
прыўно́сіце |
| 3-я ас. |
прыўно́сіць |
прыўно́сяць |
| Прошлы час |
| м. |
прыўно́сіў |
прыўно́сілі |
| ж. |
прыўно́сіла |
| н. |
прыўно́сіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыўно́сь |
прыўно́сьце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыўно́сячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыўно́сіць сов. привноси́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыўно́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць.
Незак. да прыўнесці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыўне́сці, -нясу́, -нясе́ш, -нясе́; -нясём, -несяце́, -нясу́ць; -нёс, -не́сла; -нясі́; -не́сены; зак., што і ў што.
Уключыць, унесці што-н. дадатковае, пабочнае.
Рэчаіснасць прыўнесла ў жыццё многа змен.
|| незак. прыўно́сіць, -о́шу, -о́сіш, -о́сіць.
|| наз. прыўнясе́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
привноси́ть несов. прыўно́сіць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыўно́сіцца, ‑сіцца; незак.
Зал. да прыўносіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыўнясе́нне, ‑я, н.
Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыўносіць — прыўнесці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
журбо́ціць
‘выклікаць у каго-небудзь журбу; прыўносіць журбу ў што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
журбо́чу |
журбо́цім |
| 2-я ас. |
журбо́ціш |
журбо́ціце |
| 3-я ас. |
журбо́ціць |
журбо́цяць |
| Прошлы час |
| м. |
журбо́ціў |
журбо́цілі |
| ж. |
журбо́ціла |
| н. |
журбо́ціла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
журбо́ць |
журбо́цьце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
журбо́цячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Піва́к ’п’яніца’ (Ян.), ’піток’ (ТС). Да піва́ць — дзеяслоў шматразовага дзеяння ад піць (гл.). Суфікс ‑ак з экспрэсіяй зніжанасці прыўносіць значэнне назвы асобы па схільнасці да адпаведнага дзеяння.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)